Μικρά Εγκλήματα #5 – Πέντε κεράκια

Γράφει ο Βαγγέλης Γιαννίσης. Επιτηρεί ο γάτος του ο Jax.
Σήμερα παρήγγειλα τιραμισού. Συνήθως φυλάω τα γλυκά για το Σαββατοκύριακο, ωστόσο μία σημαντική επέτειος θα πρέπει να γιορτάζεται όπως της αξίζει. Πάνω στο αριστοτεχνικά χτυπημένο μασκαρπόνε, το οποίο έχει πασπαλιστεί με καφέ, υψώνονται πέντε κεριά, ένα για κάθε χρόνο που έχω περάσει ως μέλος της οικογένειας των Εκδόσεων Διόπτρα. Και όλα ξεκίνησαν σαν σήμερα, στις 30 Μαΐου του 2013.

Αλλά, ας τα πάρουμε όλα από την αρχή.

Νέος, φέρελπις δάσκαλος και βιβλιόφιλος βαριέται αφόρητα κλεισμένος μέσα σε 30 και κάτι τετραγωνικά Σουηδικού μινιμαλισμού και δίχως κάτι άλλο να κάνει, εκτός του να μαθαίνει πώς να παραγγέλνει σάντουιτς με γαρίδες, πώς να φωνάζει στους μαθητές να προσέχουν και να μη σπάσουν το κεφάλι τους, έτσι όπως τρέχουν σαν να τα χτύπησε ο Θωρ με κεραυνό και πώς να ρωτάει ποιες μπίρες σερβίρει το μαγαζί, ανοίγει το Word και αρχίζει να γράφει για έναν Ελληνοσουηδό επιθεωρητή, ο οποίος μένει δύο στενά παρακάτω από εκείνον και προσπαθεί να συλλάβει έναν κατά συρροή δολοφόνο, ο οποίος έχει στοχοποιήσει Μουσουλμάνες γυναίκες. Όλα αυτά σε μία μικρομεσαία πόλη της Σουηδίας, γνωστή μονάχα στους φανατικούς του Πάμε Στοίχημα και σε όσους ακούν το συγκρότημα Millencolin.

Ωστόσο, το συγκεκριμένο μυθιστόρημα παραμένει εγκλωβισμένο στον σκληρό δίσκο του πανάρχαιου λάπτοπ του υποφαινόμενου, μέχρι που ένα χρόνο αργότερα, το 2013, αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη του (και αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα, θα έπρεπε να είχε παίξει και Τζόκερ εκείνη την εποχή, αλλά πού μυαλό…) και στέλνει ωραίο και σενιαρισμένο τον Άντερς στο email των Εκδόσεων Διόπτρα.

Και αρχίζει η αγωνία. Γιατί με το που πάτησες το send ξέρεις ότι θα βρεις ένα εκατομμύριο λάθη μέσα στις σελίδες, πακέτο με 2-3 τρύπες στην υπόθεση. Γιατί ξέρεις ότι μαζί με εσένα έχουν στείλει τα μυθιστορήματά τους άλλοι τόσοι ταλαντούχοι επίδοξοι συγγραφείς (για να μη μιλήσουμε για τις προτάσεις που φτάνουν μέσω των ξένων πρακτορείων). Γιατί κάθε μέρα που περνάει κάνεις όνειρα πως κάποτε θα δεις το «παιδί» σου στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, ενώ ταυτόχρονα το όνειρο αυτό όσο πλησιάζει, άλλο τόσο απομακρύνεται. Κι αν περάσουν οι τρεις μήνες -που διαρκεί η εξέταση του κάθε έργου- και δεν επικοινωνήσουν μαζί μου;

Εν τω μεταξύ, αρκετά χρόνια μετά, έμαθα μία ενδιαφέρουσα και… αστεία ιστορία. Πριν λάβω το πολυπόθητο email (SPOILER ALERT: το έλαβα!), τα παιδιά από το τμήμα δικαιωμάτων των εκδόσεων προσπαθούσαν να καταλάβουν από πού ένας μυστήριος τύπος που δεν τον έχει ακουστά ούτε η μάνα του και μοιάζει με πρώιμο στάδιο εξέλιξης Pokemon έκανε copy/paste την υπόθεση του βιβλίου! Και να ‘σου τα τηλεφωνήματα σε εκδότες και ατζέντηδες, οι οποίοι κοίταξαν τα κιτάπια τους και ορκίστηκαν ότι δεν είχαν δει ποτέ τους τέτοιο πράμα! (Αλλά οι τσίπηδες ακόμα να το αγοράσουν #ναταλέμεκιαυτά)

Οπότε, έρχεται ο Μάιος και, αφού γλίτωσα το εγκεφαλικό από τη χαρά μου όταν έμαθα πως ο Άντερς θα ξεφύγει από το λάπτοπ μου και θα γίνει βιβλίο (κανονικό, από αυτά με τις χάρτινες σελίδες και τα ωραία εξώφυλλα), μπαίνουν οι υπογραφές στο συμβόλαιο, το οποίο άλλαξε κυριολεκτικά τη ζωή μου. Πέρα από το γεγονός ότι ήταν η αρχή για την έκδοση άλλων τριών βιβλίων έπειτα από το πρώτο, με βοήθησε να γνωρίσω ανθρώπους με τους οποίους δεν θα μπορούσα να έρθω σε επαφή διαφορετικά, μου χάρισε αγάπη η οποία δεν μετριέται (ίσως μόνο σε parsec) και με έβαλε μέσα στα σπίτια χιλιάδων ανθρώπων -χωρίς κανένας από αυτούς να με κατηγορήσει για διάρρηξη!

Το κείμενο αυτό θα μπορούσε να έχει την τετραπλάσια έκταση και πάλι δεν θα ήταν δυνατόν να αποτυπώσει όχι μόνο την αγάπη που έχω λάβει αλλά και την ευγνωμοσύνη που αισθάνομαι για την εκδοτική μου οικογένεια. Για τη Γλυκερία Δημητροπούλου και τον Γιάννη Πλιώτα που με ανακάλυψαν και τον Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο, τον εκδότη μου, ο οποίος εμπιστεύτηκε την κρίση τους και μου έδωσε μία once in a lifetime ευκαιρία. Για την Αλεξάνδρα Αυγερινού και την Κάλλια Χαραλαμπάκη που δουλεύουν ακατάπαυστα ώστε το όνομα Άντερς Οικονομίδης να μαθευτεί παντού (φήμες λένε ότι ακούστηκε μέχρι και τους κακόφημους δρόμους του Μοντεβιδέο). Για την Ελένη, η οποία φροντίζει το κοστούμι που φοράει ο μίστερ Οικονομίδης να συμβαδίζει πάντοτε με την τελευταία λέξη της μόδας. Για την ομάδα των πωλητών Τάσο, Λευτέρη, Μπάμπη, Γιώργο, Γιώργο. Τον Διονύση, τον Πάνο, την Ιουλία, την Άννα, την Κατερίνα, την Έφη, τους ακούραστους Γιώργους, τον Κώστα, τον Νικόλα, τη Λύντη, τη Βίκυ, τη junior Γεωργία, την Κωνσταντίνα και όσους ξεχνάω και σίγουρα θα θυμηθώ μόλις πατήσω το send. Έτσι δεν γίνεται πάντα;

Με πολλή, πολλή αγάπη,

Βαγγέλης

Μην ξεχάσετε να ακολουθήσετε τη σελίδα μου στο Facebook! 

ΥΓ: Το τέταρτο αστυνομικό του Βαγγέλη, η Σκιά, μόλις κυκλοφόρησε σε όλα τα βιβλιοπωλεία!

Σχολιάστε

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν κοινοποιείται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *