Category: Ψυχολογία – Προσωπική Ανάπτυξη

Το Μεγάλο Πάντα και ο Μικρός Δράκος ξεκινούν ένα ταξίδι μέσα στις εποχές του χρόνου.

Νέα χρονιά, νέοι στόχοι. Από το 2022 θα ξεκινήσω τη γυμναστική, θα προσέχω την υγεία μου, θα βρω άλλη δουλειά, θα γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Πόσους στόχους ετοιμάζεσαι να θέσεις; 

Για να είμαστε πιο ακριβείς: η θετική σκέψη δεν αποδίδει (και δεν διαρκεί) εκτός και αν δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες για να λειτουργήσει (και να εξακολουθήσει να υφίσταται). Επιτρέψτε μου να παραθέσω ένα σχετικό πλαίσιο για τις εν λόγω ανορθόδοξες δηλώσεις.

Ήμουν ένας επιτυχημένος δικηγόρος. Καλά αμειβόμενος αλλά κενός, δυναμικός αλλά δημιουργικά ανικανοποίητος, πειθαρχημένος αλλά και χωρίς να έχω επαφή με το ποιος πραγματικά ήμουν.

«Μοιάζουμε με ημικύκλιο. Έχουμε μια έντονη τάση να συνδεθούμε μ’ ένα άλλο ημικύκλιο που έρχεται και ενώνεται μαζί μας –συμπληρώνοντας έτσι τον κύκλο– και μας προσφέρει ένα κύμα ευφορίας και ενέργειας που μοιάζει με την ολοκλήρωση που παρέχει η πλήρης σύνδεση με το σύμπαν. Στην πραγματικότητα, το μόνο που κάνουμε …

Μπορεί ο τίτλος να σου φαίνεται υπερβολικός. Ή μπορεί να σου φαίνεται πολύ απλός. Υπάρχει υπέροχη ζωή; Και τι σημαίνει υπέροχη ζωή; 3 βιβλία αυτοβελτίωσης αποτελούν τη σταθερά μας σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλαζει.

Ο σύγχρονος πολιτισμός μάς πουλά την ιδέα ότι αν δεν είμαστε χαμογελαστοί και ευτυχισμένοι και αν τα κουτάβια δεν χορεύουν και τα ουράνια τόξα δεν εμφανίζονται μέσα από τα παράθυρά μας, κάτι δεν πάει καλά με εμάς.

– Χαθήκαμε πάλι, είπε το Μεγάλο Πάντα.– Όταν χάνομαι, είπε ο Μικρός Δράκος, έχω ανακαλύψει ότι βοηθάει να πηγαίνω πίσω στην αρχή και να προσπαθώ να θυμηθώ γιατί ξεκίνησα.

Η Αλήθεια. Ένα συναρπαστικό ταξίδι στις 8 ανθρώπινες ανάγκες.

Οι νοσηλευτές που βοηθούν τους ετοιμοθάνατους να υποφέρουν λιγότερο και να έχουν ένα καλύτερο τέλος έχουν αναφερθεί σε αυτά για τα οποία οι ασθενείς δηλώνουν πως έχουν μετανιώσει.

17 Σεπτεμβρίου 2013 Και να με στα τριάντα πέντε.

Το μέρος θύμιζε σκηνικό βγαλμένο από ταινία τρόμου: η μπογιά στους τοίχους ήταν ξεφλουδισμένη και τα παράθυρα σκονισμένα, το φεγγαρόφωτο έριχνε ολόγυρα απειλητικές σκιές. Διάβηκα το κατώφλι της εισόδου, ανέβηκα τα σκαλοπάτια που έτριζαν και χτύπησα την πόρτα.

Μια μέρα όταν η Μαριάν ήταν πέντε και ζούσαμε σε ένα μικρό διαμέρισμα στη Βαλτιμόρη επέστρεψε στο σπίτι από το σχολείο κλαίγοντας. Κάποιο παιδάκι δεν την είχε καλέσει στα γενέθλιά του και είχε πληγωθεί.

Μου πήρε δεκαετίες για να συγχωρήσω τον εαυτό μου που επέζησα (από το Ολοκαύτωμα το 1944). 

Υπάρχουν προσωπικότητες που τις θαυμάζουν μικροί και μεγάλοι. Προσωπικότητες που μας εμπνέουν να γίνουν η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας και που μέσα από το έργο τους μας αποδεικνύουν πως όλα είναι δυνατά.

Σεπτέμβρης. Ένας μήνας που άλλοι αγαπούν και άλλοι μισούν. Και οι περισσότεροι παίρνουν αποφάσεις. 

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και η οικογένειά του δεν είχαν καιρό για χάσιμο. Έπρεπε να αδειάσουν το διαμέρισμα πριν βραδιάσει. Το νοίκι είχε μείνει απλήρωτο. Ξανά. Τους έκαναν έξωση. Ξανά.

Γράφει ο Νικόλας Σμυρνάκης