Γράφει ο συγγραφέας και μεταφραστής Πολυχρόνης Κουτσάκης
Το μήνυμα από την Λύντη Γαλάτη έλεγε ότι η Διόπτρα έχει πάρει τα δικαιώματα σε ένα μπεστσέλερ εφηβικό μυθιστόρημα και ρωτούσε αν θα με ενδιέφερε να το μεταφράσω.
H τάση μου πια σχεδόν σε όλες τις προτάσεις που δέχομαι είναι να πω «όχι, όχι, όχι» διότι ο χρόνος μου είναι τόσο πιεσμένος που ώρες-ώρες γελάω μόνος μου με την κατάσταση.
Για να είμαι ευγενικός, ρώτησα ποιο είναι το μυθιστόρημα.
Και η Λύντη μου απάντησε.
Σχεδόν σε όλα θα έλεγα όχι.
Στο «Ήμασταν Ψεύτες» (“We were Liars”), την βιβλιάρα της Ε. Lockhart, δεν μπορούσα – είναι ένα από τα καλύτερα εφηβικά βιβλία της τελευταίας δεκαετίας.
H ερώτηση που λογικά ακολουθεί είναι «γιατί;».
Η απάντηση είναι πως βγαίνουν κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο πολύ ωραία μυθιστορήματα που παίζουν με το μυαλό του αναγνώστη. Τα περισσότερα από αυτά τα πολύ ωραία βιβλία δεν με αφορούν. Δεν με νοιάζει να μπω σε ένα παιχνίδι όπου ο/η συγγραφέας προσπαθεί απλώς να μου αποδείξει ότι είναι πιο έξυπνος/η από μένα. Δεν μου αρκεί.
Υπάρχουν όμως και ελάχιστα τέτοια βιβλία που ενώ παίζουν με το μυαλό σου κάνουν ταυτόχρονα την καρδιά σου να χτυπάει πολύ πιο δυνατά.
Η Lockhart πετυχαίνει αυτό ακριβώς, και το πετυχαίνει με τον πιο δύσκολο τρόπο. Η «μόδα» αυτή τη στιγμή διεθνώς είναι οι πρωταγωνιστές σε εφηβικά βιβλία να ανήκουν σε μειοψηφίες, να ζουν στο περιθώριο και να πρέπει με κάποιο τρόπο να τα καταφέρουν. Η Κέιντενς, η 15χρονη ηρωίδα της Lockhart, μεγαλώνει σε μια πάμπλουτη οικογένεια έχοντας – εικονικά – όλα όσα της χρειάζονται. Θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί ότι τα προβλήματα ενός τέτοιου κοριτσιού δεν τον αφορούν.
Μέχρι να διαβάσει τις πρώτες σελίδες του βιβλίου. Να δει τον κοφτό, αποσπασματικό, χωρίς συνεχόμενη ροή (ακριβώς σαν την σκέψη ευαίσθητων ανθρώπων υπό καθεστώς πίεσης) τρόπο που η Κέιντενς ζει την εγκατάλειψη από τον πατέρα της, τα προβλήματα στη σχέση της με την μάνα της, τις υποκριτικά ευγενικές σχέσεις μέσα στην ρατσιστική οικογένειά της, το καταφύγιο που βρίσκει στην φιλία με δύο ξαδέρφια της και κυρίως τον πρώτο της μεγάλο έρωτα με ένα αγόρι τόσο διαφορετικό από την ίδια που θα της αλλάξει τον τρόπο που κοιτάζει τον κόσμο.
Και μετά έρχεται το χτύπημα – στην Κέιντενς πρώτα, γιατί το μεγάλο χτύπημα στον αναγνώστη η Lockhart το φυλάει για αργότερα. Εκείνο το καλοκαίρι του μεγάλου έρωτα, στο ιδιόκτητο νησί του παππού της, κάτι συμβαίνει. Κάτι τραγικό, που κόντεψε να κοστίσει την ζωή της Κέιντενς. Η ίδια δεν μπορεί να το θυμηθεί και κανείς από τους γύρω της δεν είναι διατεθειμένος να της το αποκαλύψει. Ο αναγνώστης θα κάνει χίλιες υποθέσεις για το τι συνέβη. Και οι χίλιες θα είναι λανθασμένες.
Περνούν δύο χρόνια όπου η Κέιντενς προσπαθεί να συνέλθει, με το μυαλό της μισοχαμένο και την καρδιά της σμπαράλια. Και το καλοκαίρι όπου θα συμπληρώσει τα 17, θα επιστρέψει σε αυτό το νησί, για να ξαναβρεί τους τρεις πιο αγαπημένους της ανθρώπους και να προσπαθήσει να ανακαλύψει την αλήθεια για το τι της συνέβη.
Ελπίζω να το απολαύσετε και να αντέξετε το τέλος, γιατί αυτό το βιβλίο είναι επικίνδυνο. Μπορεί να σας διαλύσει συναισθηματικά.