Εξιχνιάζοντας μια δολοφονία στο κέντρο της Αθήνας

Ο αέρας που μπαίνει από την ανοιχτή πόρτα της εισόδου κουνάει ελαφρώς τον γυμνό γλόμπο στο ταβάνι του κλιμακοστασίου.

Το φως συναντάει το σώμα του αστυνομικού υποδιευθυντή Νίκου Αρβανίτη και η σκιά του χορεύει στο μωσαϊκό. Διαστέλλεται και συστέλλεται, σε ένα συνεχές παιχνίδισμα φωτός και σκότους, αλλάζοντας κατεύθυνση καθώς εκείνος προχωράει προς τις σκοτεινές σκάλες. Κάθε βήμα του τον φέρνει πιο βαθιά στα σωθικά της παλιάς πολυκατοικίας.

Με κάθε όροφο που ανεβαίνει, ο καπνός πυκνώνει και στο δώμα πια μοιάζει με πυκνή ομίχλη. Φιγούρες κινούνται σαν υπνωτισμένες. Μορφές ντυμένες στα λευκά. Άλλες σκουρόχρωμες, κι αν δεν προσέξεις, μπορεί να πέσεις πάνω τους.

Ο χώρος είναι κλειστοφοβικός· ένα δώμα το οποίο προφανώς και δεν φτιάχτηκε για να κατοικείται, ωστόσο αυτά είναι λεπτομέρειες μπροστά στο ελληνικό δαιμόνιο, το οποίο μετατρέπει δώματα, υπόγειες αποθήκες, ημιυπόγεια σε διαμερίσματα και τα νοικιάζει στους λιγότερο προνομιούχους –ηλικιωμένους χαμηλοσυνταξιούχους, άνεργους και αλλοδαπούς από χώρες της Αφρικής και της Ασίας– με μισθώματα αντιστρόφως ανάλογα των τετραγωνικών αλλά και της κατοικησιμότητας του χώρου.

Η φωτιά έχει αφήσει παντού το σημάδι της. Επιφάνειες μαυρισμένες σε κάθε τοίχο, έπιπλα καμένα, μικροαντικείμενα λιωμένα στο πάτωμα. Ακόμη δεν έχουν καθορίσει πότε ξεκίνησε, ωστόσο ευτυχώς περιορίστηκε στο δώμα.

πραγματικά εγκλήματα

Παρ’ όλα αυτά, η πυροσβεστική φρόντισε να εκκενώσει την πολυκατοικία. Σύντομα, άρχισαν οι ψίθυροι ανάμεσα στους ενοίκους. Κάποιος είχε μυρίσει μια δυσάρεστη οσμή. Άλλος είχε δει έναν ύποπτα σκυθρωπό πυροσβέστη να βγαίνει από την είσοδο της πολυκατοικίας. Έπειτα, κατέφτασαν οι πρώτοι αστυνομικοί και τα συνεργεία των εργαστηρίων. Μια νεκροφόρα πάρκαρε στην άκρη του δρόμου. Κάποιος είχε πεθάνει. Ή, μήπως, είχε δολοφονηθεί; Για ποιον άλλο λόγο, άραγε, θα είχαν εμφανιστεί οι αστυνομικοί;

Στα ελάχιστα τετραγωνικά του δώματος στριμώχνονται τέσσερις αξιωματικοί του Τμήματος Εγκλημάτων Κατά Ζωής και Προσωπικής Ελευθερίας, οι τέσσερις εξερευνητές του συνεργείου της ΔΕΕ και ο φωτογράφος. Οι κινήσεις τους είναι περιορισμένες. Όλοι θέλουν να δουν, όλοι θέλουν να εξετάσουν κάθε εκατοστό του χώρου. Με μια πρώτη ματιά, ωστόσο, ο Αρβανίτης διαπιστώνει πως δεν υπάρχουν και πολλά να εξεταστούν· η φωτιά έχει καταστρέψει τα πάντα.

Ο Αρβανίτης πλησιάζει το πτώμα, πάνω από το οποίο βρίσκονται ήδη ένας αξιωματικός και ο φωτογράφος, με τον φακό του επικεντρωμένο στα σημεία που υποδεικνύει ο αξιωματικός. Μακροσκοπικά, ο προϊστάμενος μπορεί να εντοπίσει τουλάχιστον δύο τραύματα, πιθανότατα από μαχαίρι. Σηκώνει το βλέμμα και αντικρίζει τον Ευαγγέλου, ο οποίος του γνέφει· κι εκείνος τα έχει δει.

***

Στο πηγαδάκι που σχηματίζουν οι τέσσερις αξιωματικοί –Ευαγγέλου, Περρής, Λάλος, Σπαθαράκης– και ο Αρβανίτης, αποφασίζεται πώς θα συνεχιστεί η έρευνα στη σκηνή του εγκλήματος: ο Περρής και ο Λάλος θα αναλάβουν την έρευνα του δώματος, ο Αρβανίτης με τον Ευαγγέλου θα συγκεντρώσουν όσες πληροφορίες μπορούν από τους ενοίκους της πολυκατοικίας, ενώ ο Σπαθαράκης θα συντονίσει τις ενέργειες.

Κατά την πορεία των ερευνών, συχνά ορισμένες ενέργειες απαιτούν παραγγελία του εισαγγελέα. Σε αυτή την περίπτωση εκδίδεται διάταξη από τον εισαγγελέα και βούλευμα από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών, που δίνουν στους αστυνομικούς τη δυνατότητα για περαιτέρω ενέργειες. Σε ορισμένες από αυτές, μάλιστα, απαιτείται η παρουσία του ίδιου του εισαγγελέα. Σε περίπτωση που η σύλληψη γίνεται εκτός ορίων του αυτοφώρου, απαιτείται η έκδοση εντάλματος σύλληψης από τον ανακριτή.

«Βρήκαμε κάτι, προϊστάμενε», λέει ο Λάλος στον Αρβανίτη και του κάνει νόημα να τον ακολουθήσει.

πραγματικά εγκλήματα

«Βρήκαμε κάτι»: Αυτή η φράση αποτελεί τις περισσότερες φορές την αρχή του νήματος.  Πολλές φορές η δουλειά τους συνίσταται στην ατέλειωτη αναζήτηση της μύτης μιας βελόνας, μέσα σε έναν αχυρώνα στο μέγεθος ποδοσφαιρικού γηπέδου. Η μια απογοήτευση διαδέχεται την άλλη, όπως και τα αδιέξοδα στα οποία πέφτουν. Οι περισσότερες θέλουν χρόνο, επιμονή και υπομονή. Δεν είναι λίγες οι φορές που καλούνται να κάνουν τους ζογκλέρ, ισορροπώντας ανάμεσα σε ανοιχτές υποθέσεις διαφορετικής προτεραιότητας.

Συζητήσεις με τους ένοικους της πολυκατοικίας και τον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος, ένα άδειο γυάλινο μπουκάλι ουίσκι στα σκουπίδια το οποίο αποτελεί στοιχείο και τοποθετείται σε διαφανή πλαστική σακούλα, αποτυπώματα και γενετικό υλικό. Ένα άδειο γυάλινο μπουκάλι ουίσκι που για καλή τους τύχη δεν είχε αλλοιωθεί-καταστραφεί από τη φωτιά, αποτέλεσε μια καλή αρχή. Έχοντας την τιμή πάνω στο μπουκάλι, απέκλεισαν το ενδεχόμενο να έχει αγοραστεί από ένα σούπερ μάρκετ και επικεντρώθηκαν στις κάβες που βρίσκονται κοντά στη γειτονιά.

***

Δύο αστυνομικοί μπαίνουν σε ένα γωνιακό μαγαζί.
«Πώς μπορώ να σας βοηθήσω;» τους ρωτάει ο ιδιοκτήτης.
«Ψάχνετε κάτι συγκεκριμένο;»

Οι δύο αστυνομικοί τού συστήνονται. Ο Ευαγγέλου αφήνει μπροστά στον ιδιοκτήτη το μπουκάλι. Μια φωτογραφία του θύματος εμφανίζεται μέσα από την εσωτερική τσέπη του σακακιού του. Ο ιδιοκτήτης φοράει ένα ζευγάρι γυαλιά πρεσβυωπίας και εξετάζει την εκτυπωμένη εικόνα, ενώ ταυτόχρονα ρίχνει κλεφτές ματιές στους δύο αξιωματικούς.

«Πιθανότατα πέρασε κάποια στιγμή χθες από το μαγαζί σας», τον ενημερώνει ο Ευαγγέλου. Ο Αρβανίτης σηκώνει το βλέμμα και αμέσως εντοπίζει αυτό που έψαχνε. Πάνω και αριστερά από τον ιδιοκτήτη, σε κοινή θέα, βρίσκεται στερεωμένη στον τοίχο μια κάμερα ασφαλείας.

Εντέλει, ο ιδιοκτήτης αφήνει τη φωτογραφία στον πάγκο και βγάζει τα γυαλιά του. «Ναι», απαντάει στεγνά, δίχως να προσφέρει καμιά άλλη εξήγηση.
«Δηλαδή τον είδατε;»
«Ναι».
«Χθες;»
«Ναι».
«Ήταν μόνος;»
«Όχι».

Ο Αρβανίτης προσπαθεί να συγκρατήσει το νευρικό γέλιο που του προκαλούν οι μονολεκτικές απαντήσεις του ιδιοκτήτη, ο οποίος θυμίζει ατάλαντο ηθοποιό που ξεχνάει τις ατάκες του παίζοντας στην Άννα Καρένινα.

Με τα πολλά, μαθαίνουν πως το θύμα πέρασε χθες το απόγευμα από το κατάστημα, συνοδευόμενο από έναν αλλοδαπό ινδικής ή πακιστανικής καταγωγής. Απ’ όσο ο ιδιοκτήτης μπορεί να θυμηθεί, οι δύο άντρες έδειχναν χαλαροί.

«Αυτός που μου δείξατε αγόρασε ένα μπουκάλι ουίσκι σαν αυτό εδώ, και, ενώ πλήρωνε, ο φίλος του τον πλησίασε και του ζήτησε να του αγοράσει ένα μπουκάλι κρασί», προσθέτει ο ιδιοκτήτης.
«Και έφυγαν μαζί από δω;»
«Ναι».
Ο Αρβανίτης δείχνει την κάμερα πίσω από το κεφάλι του ιδιοκτήτη.
«Λειτουργεί;»
«Φυσικά».
«Θα χρειαστούμε το βίντεο που κατέγραψε η κάμερα χθες».

Από μέσα του εύχεται η τύχη να τους χαμογελάσει ξανά και η ευκρίνεια της εικόνας να είναι καλή. Αρκετά καλή ώστε να δουν το πρόσωπο του δράστη.

Οι αξιωματικοί νιώθουν πως κάθε δευτερόλεπτο που περνάει, κάθε πληροφορία που μαθαίνουν, τους φέρνει όλο και πιο κοντά στον δράστη.

πραγματικά εγκλήματα

***

Καθώς η έρευνα πλησιάζει στη γραμμή του τερματισμού, ο Αρβανίτης αποφασίζει να επιστρατεύσει ένα μεγάλο κομμάτι του ανθρώπινου δυναμικού που διοικεί, σε μια προσπάθεια να εντοπιστούν τόσο ο δεύτερος υπενοικιαστής του διαμερίσματος από τη Ρωσία όσο και τα πρόσωπα που κατονόμασε ένας μάρτυρας στην κατάθεσή του. Αφού κανείς τους δεν έχει συλληφθεί στο παρελθόν –κάτι που θα βοηθούσε τους αστυνομικούς να περιορίσουν τον κύκλο, αποβλέποντας στους φίλους και τους γνωστούς των στόχων, σε παλιούς συγκρατούμενους, για παράδειγμα, ή άτομα με τα οποία είχαν συλληφθεί–, αρχίζουν την έρευνα από γνωστά στέκια ομοεθνών τους. Δύο ημέρες αργότερα, προκύπτει η επόμενη σημαντική εξέλιξη στην υπόθεση.

***

Αυτή η ιστορία απόψε θα τους βοηθήσει, πιθανότατα, κάποια στιγμή στο μέλλον να διαβάσουν πιο αποτελεσματικά μια ανθρωποκτονία και να αποκρυπτογραφήσουν τη συμπεριφορά του δράστη, η οποία τον οδήγησε στην πράξη του. Εμπλουτίζοντας τις γνώσεις τους σε ό,τι αφορά τις επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές των δραστών, αυξάνουν την εμπειρία του τμήματος.

Αυτό, ωστόσο, δεν αρκεί για να σταματήσει τις μελλοντικές δολοφονίες. Οι άνθρωποι θα εξακολουθήσουν να σκοτώνουν, όποιο κι αν είναι το κίνητρό τους.

Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Βαγγέλη Γιαννίση, Λεωφόρος Αλεξάνδρας 173

αληθινά εγκλήματα

Υ.Γ.1. Τα εγκλήματα της διπλανής πόρτας

Υ.Γ.2. Ανακαλύψτε εδώ όλα τα βιβλία του Βαγγέλη Γιαννίση!

Σχολιάστε

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν κοινοποιείται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *