Υπάρχουν κάποιοι σωστοί και κάποιοι λάθος λόγοι για να είσαι σε σχέση.
Αν βρίσκεσαι σε μια σχέση για λάθος λόγους, θέλω να προετοιμαστείς για πολύ πόνο, γιατί ο πόνος που βιώνεις σε μια σχέση δεν συγκρίνεται σχεδόν με τίποτα άλλο, εκτός ίσως από την ανθρώπινη απώλεια. Δεν πονάς τόσο όταν χάνεις τη δουλειά σου. Δεν πονάς τόσο αν τελειώσει μια φιλία. Δεν πονάς τόσο αν τα οικονομικά σου δεν πηγαίνουν καλά. Πονάς πάρα πολύ όμως όταν καταρρέει μια σχέση που για εσένα ήταν σημαντική.
Η σχέση θα σου δώσει ό,τι πιο όμορφο υπάρχει και θα νιώσεις ο βασιλιάς του κόσμου. Πραγματικά θα αισθάνεσαι ότι είσαι στην κορυφή του κόσμου, αλλά μπορεί και να σε πετάξει στην κόλαση.
Ποιοι είναι λοιπόν οι σωστοί και οι λάθος λόγοι; Θα ξεκινήσω από τους λάθος λόγους. Πολλοί άνθρωποι μου εξομολογούνται ότι φοβούνται τη μοναξιά. Μου λένε:
«Δεν θέλω να είμαι μόνος μου, βλέπω ότι μεγαλώνω και σκέφτομαι ότι θα απομείνω μόνος μου. Κλεισμένος στα τέσσερα ντουβάρια, χωρίς έναν άνθρωπο στο πλευρό μου. Δεν μπορώ ούτε να το σκεφτώ! Θέλω λοιπόν να έχω μια σχέση για να μην είμαι μόνος μου».
Ή: «Θέλω μια σχέση που θα μου προσφέρει αυτά που μου έδωσαν οι γονείς μου όταν ήμουν μικρός και μου άρεσαν πάρα πολύ και ήμουν πολύ χαρούμενος». (Επιλέγεις μια σχέση προστατευτική για να πάρεις από τον άλλο όσα χρειάζεσαι, όπως το ντάντεμα που είχες μέσω της μαμάς ή του μπαμπά σου ως παιδί). «Οι γονείς μου με πρόσεχαν, ήταν τρυφερή η αγάπη τους, μου έκαναν τα χατίρια, η μαμά μου έφτιαχνε τα αγαπημένα μου φαγητά, με πήγαιναν βόλτες, μου έπαιρναν ωραία ρούχα. Θέλω να το ξαναζήσω όλο αυτό τώρα, στην ενηλικίωση, με κάποιον σύντροφο που θα θέλει να μου δίνει αυτά που μου έδιναν και οι γονείς μου, γιατί το αξίζω. Άλλωστε ήμουν το αγαπημένο παιδί τους και πάντα με πρόσεχαν».
Ή: «Θέλω να μπω σε μια σχέση για να μου καλύψουν τα κενά, για να μου δώσουν αυτό που δεν μου πρόσφεραν οι γονείς μου και το είχα ανάγκη. Ως παιδί δεν έπαιρνα όσα χρειαζόμουν. Μου έλειπε η ελευθερία, μου έλειπε η επικοινωνία, μου έλειπε η τρυφερότητα, μου έλειπε η αληθινή αγάπη, μου έλειπε η παρουσία των γονιών μου. Μου έλειπαν πολλά πράγματα, οπότε τώρα που ενηλικιώθηκα θα κάνω μια σχέση στην οποία ο σύντροφός μου θα μου δώσει αυτά που δεν πήρα ποτέ από τους γονείς μου. Επιτέλους αξίζω και εγώ να τα πάρω κάποια στιγμή!». (Μπαίνεις σε μια σχέση και προσδοκάς. Είναι πάρα πολύ σύνηθες, ας είμαστε ειλικρινείς, να θεωρούμε ότι είναι δουλειά του συντρόφου μας να μας κάνει ευτυχισμένους. Αν στο τέλος της μέρας δεν είμαστε ευτυχισμένοι, φταίει αυτός. Αυτός θα έπρεπε να ξέρει πώς να το κάνει.)
Ή: «Θέλω να είμαι σε μια σχέση γιατί δεν θέλω να διαφέρω από τους άλλους φίλους μου». Αυτό παρατηρείται γύρω στην ηλικία των 30-35. Μας φαίνεται ότι όλοι είναι παντρεμένοι με παιδιά ή ετοιμάζονται να παντρευτούν και θέλουμε και εμείς να παντρευτούμε, γιατί δεν γίνεται να είμαστε μόνοι. Έρχονται λοιπόν κάποιοι και μου λένε: «Κυρία Λαουτάρη, έχω χάσει όλους τους φίλους μου, όλοι παντρεύονται, έχουν τους συντρόφους τους, κάνουν παρέα, πάνε διακοπές με άλλα ζευγάρια και εγώ έχω μείνει μόνος μου… ούτε φίλους δεν έχω πια, οπότε ας κάνω και εγώ μια σχέση».
Ή: «Δεν αντέχω πια να με πιάνουν στο στόμα τους οι συγγενείς, η θεία και η γιαγιά από το χωριό. Με έχουν πρήξει και με παίρνουν συνέχεια τηλέφωνο να ρωτήσουν: ‘‘Εσύ πότε θα νοικοκυρευτείς; Τι θα γίνει με σένα; Δεν τον λυπάσαι τον καημένο τον πατέρα σου, που έχει ζαρώσει από τη στεναχώρια του; Θα φύγει και θα ’χει την έγνοια σου’’.
Οπότε ας παντρευτώ και εγώ, γιατί δεν τους αντέχω με την γκρίνια τους».
Ή: «Πάω σε γάμους και μου λένε: ‘‘Άντε, και του χρόνου διπλός. Πότε με το καλό θα φάμε κουφέτα από σένα; Τι θα κάνεις; Στο ράφι θα μείνεις; Τους καημένους τους γονείς σου δεν τους σκέφτεσαι, που θέλουν να κρατήσουν ένα εγγονάκι στα χέρια τους;’’».
ΠΡΟΣΟΧΗ! Κανένας από αυτούς τους λόγους δεν είναι σωστός για να κάνεις σχέση!
Και αν έχεις μπει ήδη σε σχέση για κάποιον από αυτούς τους λόγους; Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος ειδικός που μπορεί να σε βοηθήσει πραγματικά να το διορθώσεις αυτό, γιατί ουσιαστικά ο λόγος που το έκανες ήταν η γκρίνια και ο φόβος. Εκτός… αν συνειδητοποιήσεις τι έκανες και θέλεις να δουλέψεις με τον εαυτό σου ώστε να κινηθείς προς τη σωστή κατεύθυνση. Ποτέ δεν είναι αργά!
Οι σωστοί λόγοι για τους οποίους μπαίνεις σε μια σχέση είναι:
• Για να αγαπήσεις και να αγαπηθείς.
• Για να μοιραστείς ό,τι καλύτερο έχεις μέσα σου και κουβαλάς στην ψυχή σου. Την πραγματικότητά σου τα συναισθήματά σου, τη ζωή σου, τα όνειρα και τους στόχους σου. Ό,τι πιο όμορφο έχεις θέλεις να το μοιραστείς με έναν άλλο άνθρωπο.
• Γιατί θέλεις να καταλάβεις περισσότερα για εσένα, να ανακαλύψεις και άλλες πτυχές σου, και τελικά…
• Γιατί θέλεις να εξελιχθείς μαζί με τον άλλο προς την ίδια κατεύθυνση μέσω της σχέσης σας.
Αυτοί είναι οι μόνοι σωστοί λόγοι για να κάνεις μια σχέση, κανένας άλλος. Και δεν υπάρχουν ούτε αστερίσκοι ούτε κρυφοί όροι και ψιλά γράμματα. Σου το λέω καθαρά και ξάστερα.
Οπότε η μόνη προϋπόθεση για μια εξαιρετική σχέση είναι να έχεις φτάσει σε ένα σημείο που να στέκεσαι μόνος σου, χωρίς βοήθεια, στα δυο σου πόδια, να αγαπάς τον εαυτό σου, να τον θαυμάζεις, όχι με την έννοια της αλαζονείας, αλλά να σου αρέσει αυτό που είσαι, να το αγαπάς. Αυτό που είσαι και όλο αυτό το υπέροχο πράγμα που έχεις δημιουργήσει να θέλεις να το μοιραστείς με κάποιον για να το νιώσεις ακόμα πιο έντονα, να το πολλαπλασιάσεις, γιατί κάτι που μοιράζεσαι το βιώνεις διαφορετικά. Τον πόνο όταν τον μοιράζεσαι τον βιώνεις λιγότερο, και το όμορφο όταν το μοιράζεσαι πολλαπλασιάζεται.
Οι σχέσεις λοιπόν είναι πάρα πολύ σημαντικές, γιατί ουσιαστικά ο λόγος για τον οποίο θέλουμε να κάνουμε σχέσεις είναι ένας και μοναδικός: Είναι ο χώρος στον οποίο μπορούμε να νιώσουμε περισσότερα από οπουδήποτε αλλού στη ζωή μας.
Το ξέρω ότι στη δουλειά σου, που είσαι πετυχημένος, νιώθεις χαρά, ικανοποίηση και εισπράττεις θαυμασμό.
Το ξέρω ότι για το παιδί σου νιώθεις πολύ έντονα συναισθήματα, το αγαπάς πάρα πολύ και σ’ αγαπάει κι αυτό. Το ξέρω ότι, όταν βγαίνεις με τους φίλους σου, νιώθεις πολλή τρυφερότητα, φροντίδα, υποστήριξη, όλα αυτά τα ωραία, αλλά αυτό που νιώθεις στη σχέση δεν μπορείς να το βιώσεις πουθενά αλλού.
Είναι το μέγιστο. Και γι’ αυτό όλοι θέλουν να κάνουν μια σχέση, γιατί ξέρουν ότι, αν είναι σωστή, θα νιώσουν περισσότερα από οπουδήποτε αλλού. Η προϋπόθεση όμως για να μπορέσεις να νιώσεις είναι κάτι το οποίο οι περισσότεροι δεν ακολουθούν γιατί φοβούνται πολύ: Πρέπει να μάθεις να γίνεσαι ευάλωτος.
Ευάλωτος σημαίνει ότι ανοίγεις στον άλλο την καρδιά σου και τον αφήνεις να δει μέσα. Ευάλωτος σημαίνει ότι φοβάσαι και παρόλο που φοβάσαι αφήνεις τον άλλο να σε πλησιάσει. Ευάλωτος σημαίνει ότι νιώθεις να δυσκολεύεσαι με κάτι και δεν ξέρεις πώς να το χειριστείς, γι’ αυτό και το μοιράζεσαι με τον σύντροφό σου, εκτίθεσαι, ξεμπροστιάζεσαι και παρά το γεγονός ότι αυτό που μοιράζεσαι μπορεί να μη σε κάνει να φαίνεσαι υπέροχος και αξιοθαύμαστος, εσύ λες ολόκληρη την αλήθεια σου. Και το λες σε εκείνον γιατί; Ποια είναι η απάντηση; Γιατί τον εμπιστεύεσαι!
Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν, αν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, δεν νοείται ως σχέση. Η πλατφόρμα πάνω στην οποία χτίζουμε μια σχέση είναι η εμπιστοσύνη. Όχι εμπιστοσύνη; Όχι σχέση.
*Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο Σχολείο Σχέσεων της Μάρεα Λαουτάρη
Διαβάστε επίσης: