Η απάντηση για τον κάθε ένα μπορεί να είναι προσωπική. Η κόλαση έχει και όμορφα τοπία και αυτά κρατάμε καλά φυλαγμένα μέσα μας. Μια μεγάλη αντίφαση.
Ίσως κι εσύ να έχεις περάσει από μια προσωπική κόλαση. Και να ‘σαι τώρα μπορείς να μιλάς για αυτήν, να μοιράζεσαι την ιστορία σου, να την κρατάς καλά κλειδωμένη στο πατάρι ή μέσα από τη δική σου κόλαση να προσφέρεις στις ιστορίες των άλλων.
Αυτό κάνει η Αλκυόνη Παπαδάκη με το νέο της βιβλίο «Τα όμορφα τοπία της Κόλασης». Μοιράζεται μαζί μας ιστορίες με ανυπέρβλητες δυσκολίες. Πρόκειται για ένα βιβλίο που μιλά απευθείας στην ψυχή σου. Από εκείνα που νιώθεις πως έχουν γραφτεί για σένα.
Σε αυτό το βιβλίο, η Αλκυόνη βάζει στο προσκήνιο εσένα, εμένα, τον διπλανό σου, τον γνωστό, τον άγνωστο που μπορεί να στέκεται δίπλα σου στο μετρό. Και όλες τις δυσκολίες της ζωής, τις δυστυχίες, αυτές που διώχνεις από τη μνήμη με διάφορα τεχνάσματα και συστήματα που επινοείς.
Τις δυσκολίες που δεν κοιτούν ποιος είσαι, αλλά που μια μέρα απλώς σου χτυπούν την πόρτα. Απρόσκλητοι επισκέπτες, αυτές οι δυσκολίες. Αλλά ικανός οικοδεσπότης εσύ.
Εσύ που με όλο σου το ψυχικό σου σθένος, με τη συμπαράσταση ενός καλού φίλου, τα κατάφερες. Εσύ που έχεις καταφέρει όχι απλώς να αφήσεις αυτές τις δυσκολίες πίσω σου, αλλά να επαναπροσδιορίσεις τον εαυτό σου, να αναδιοργανώσεις τη ζωή σου, να γιατρέψεις τις πληγές σου, ακόμα και να συγχωρήσεις τους υπαίτιους για τις ταλαιπωρίες τους.
Εσύ που μετέτρεψες τις δυσκολίες σε δύναμη.
Για όλα αυτά μας μιλάει η Αλκυόνη Παπαδάκη στο νέο της βιβλίο:
Έμαθα πως και στα βάθη της κόλασης υπάρχουν πάντα όμορφα τοπία, που μπορείς, αν θέλεις, να τα ανακαλύψεις και ν’ αφήσεις την ψυχή σου ελεύθερη να ξαποστάσει.
Έμαθα πως και, στην άκρη του γκρεμού όταν βρεθεί, μπορείς να πιαστείς από ένα ανθισμένο κυκλάμινο και να σωθείς. Φτάνει να στρέψεις το βλέμμα σου και να το δεις.
Πολυγραφότατη, ευρηματική, ταλαντούχα, η Αλκυόνη δεν έπαψε ποτέ να μοιράζεται με τον αναγνώστη το πηγαία λυρικό και αντισυμβατικό ύφος της. Διαβάζοντάς την, αισθάνεσαι την ψυχή που κρύβει η πένα της, χαρακτηριστικό που κάνει τους αναγνώστες της να παραμένουν πεισματικά πιστοί στα μυθιστορήματά της.
Είναι κάποιες φορές που θέλεις να κάνεις έναν περίπατο στα χορταριασμένα μονοπάτια της ζωής σου. Να ξαναθυμηθείς τ’ αρώματα και τα χρώματα. Να ξανακούσεις τα τραγούδια των πουλιών που σε συντρόφεψαν στο διάβα σου. Να ξανακούσεις το γάβγισμα των άγριων σκυλιών που ήταν κρυμμένα πίσω από τα δέντρα όπου κάθισες να ξαποστάσεις. Να ξανάρθουν στο μυαλό σου οι εικόνες του εαυτού σου, πότε να χορεύει ανέμελα μέσα στις κόκκινες παπαρούνες και πότε να σέρνεται με σκισμένα ρούχα, ξυπόλυτος και πληγιασμένος, στα λασπόνερα.
Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα και ταυτόχρονα μια ιστορία που αναδεικνύει τον αγώνα για τη ζωή, τον έρωτα, τη φιλία και τις ανθρώπινες αξίες. Σε μια φτωχογειτονιά της Αττικής, ένας έφηβος ακολουθεί ένα δύσβατο μονοπάτι μετά τον τραγικό χαμό του πατέρα του.
Οι ήρωες της Αλκυόνης Παπαδάκη, σαν μοναχικοί γλάροι, περπατούν μέσα στη βροχή και ζωγραφίζουν εικόνες στην ψυχή μας. Ένα λυρικό μυθιστόρημα για την αέναη αναμέτρηση μάνας κόρης και τον προδότη έρωτα, αυτόν που διαλέγουμε εμείς…