Μικρά Εγκλήματα #1 – Deadlines!

Γράφει ο Βαγγέλης Γιαννίσης. Επιτηρεί ο γάτος του ο Jax.
Και ξαφνικά, έρχεται η πρόταση: «Βαγγέλη, πώς θα σου φαινόταν να έχεις τη δική σου στήλη στο blog μας;» Μάαααλιστα! Μάλλον δεν με ξέρουν καλά. Γιατί το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν το εξής: άραγε θα υπάρχει deadline; 

Deadline! Τι λέξη κι αυτή! Καταρχάς, μόνο και μόνο επειδή το πρώτο συνθετικό της κρύβει λίγο «θάνατο», την κάνει εξ ορισμού το θέμα για το πρώτο μου άρθρο. Αλλά, πριν από όλα, επιτρέψτε μου να συστηθώ: Είμαι ο Βαγγέλης Γιαννίσης. Εκπαιδευτικός στο επάγγελμα, λάτρης του καλού φαγητού με τη συνοδεία μουσικής δωματίου, με φιλοξενεί και με εκπαιδεύει ο γάτος μου ο Jax. Στον ελεύθερο χρόνο μου γράφω αστυνομικές ιστορίες με πρωταγωνιστή τον Άντερς Οικονομίδη και, επίσης, μεταφράζω τις αστυνομικές ιστορίες άλλων.

Επιστρέφω όμως στο θέμα μας. Εμείς και οι προθεσμίες. Ας σκεφτούμε πώς επηρεάζουν τις ζωές μας, πόσα σημαντικά πράγματα στη ζωή δεν έχουν προθεσμίες, πόσα ασήμαντα έχουν και πώς λειτουργούμε υπό την ανελέητη πίεση του χρόνου.

Εξεταστική και deadline
Το πρώτο άγχος της ενήλικης ζωής μας: Η εξεταστική. Υπάρχει μια μεγάλη αλχημεία σε εκείνη την περίοδο, μιας και αναγκάζεσαι να μεταμορφωθείς σε φανατικό φοιτητή που πέφτει με τα μούτρα στο διάβασμα, ενώ μέχρι τότε ήσουν #yolo στην τοποθεσία Πανεπιστήμιο. Η εξεταστική σε αλλάζει, σε κάνει να τρως με μανία ό,τι υπάρχει στο ψυγείο, στο κοντινό ζαχαροπλαστείο, στο ψητοπωλείο “Γυροφοιτητούλης”, σε κάνει λίγο πιο κοινωνικό με κάποιους συμφοιτητές σου (ξέρεις, εκείνους που παρακολουθούσαν ανελλιπώς, εκείνους που απέφευγες και τους είχες δει μόνο μια φορά στις εγγραφές), σε κάνει πιο αντικοινωνικό με τα “κολλητά” σου (“έλα μαν, έχω να δώσω τέσσερα μέσα στον μήνα και δεν με παίρνει, θα σε δω τον Μάρτιο”), σε κάνει λίγο πιο φιλόσοφο με τη σχέση σου (“μωράκι, ελπίζω να εκτιμήσεις την απουσία μου και να την εκλάβεις ως μια προσπάθεια να πετύχω ένα μικρό στόχο, έναν καλό βαθμό, πλιζ ντοντ τσιτ).

Ναι, η εξεταστική έχει deadline. Είναι η στιγμή που θα μπεις στο αμφιθέατρο, με μαύρους κύκλους στα μάτια, που το πέντε της βάσης θα φαντάζει μακρινό όνειρο, που ξεκινάς να γράφεις με την ελπίδα πως ο καθηγητής δεν θα διαβάσει καν τις απαντήσεις, αλλά θα βάλει ένα 8 σε όλους. Οκ, ίσως να μη γράψεις για 8, ίσως να το ξαναδώσεις το μάθημα ακόμα τρεις φορές, αλλά η μαγεία της εξεταστικής θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη σου. Και στη μνήμη του “Γυροφοιτητούλη”.

Γενική καθαριότητα και deadline

Η καθαριότητα χωρίζει αυτομάτως τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες: σε αυτούς που είναι μονίμως με ένα ξεσκονόπανο στο χέρι και στους άλλους που αναρωτιούνται «τι ακριβώς είπαμε πως κάνει αυτό το μαραφέτι;». Τα ωραία της ζωής συμβαίνουν όταν αυτές οι δύο κατηγορίες ανθρώπων τυχαίνει να μένουν στο ίδιο σπίτι. Γιατί τότε συμβαίνει η γνωστή «μάχη της σκόνης», κατά την οποία το μεν στρατόπεδο που είναι υπέρ της σταθερής και συνεχόμενης καθαριότητας κάνει τα πάντα για να διατηρεί τον χώρο του καθαρό, ενώ το άλλο στρατόπεδο απλά υποχωρεί διακριτικά χωρίς να συμμετέχει, πετώντας αριστερά και δεξιά πράγματα σαν την ύστατη ένδειξη διαμαρτυρίας. Η γενική καθαριότητα ακροβατεί ανάμεσα στο deadline του Νοικοκυρούλη με τίτλο “κάθε μέρα γενική” και στο deadline του Ανοικοκύρευτου με τίτλο “γενική, αυτός ο άγνωστος”. Ας κερδίσει ο καλύτερος!

Γιορτές και deadline

Ας κάνουμε μια πρόχειρη αναφορά για το ποιες γιορτές υπακούουν σε αυστηρό χρονοδιάγραμμα:

Χριστούγεννα, οριακά. Εκτός από τον εορτασμό των Χριστουγέννων και τα κάλαντα, όλα τα υπόλοιπα μπορούν κάλλιστα να γίνουν ακόμα και την τελευταία στιγμή. Στολισμός, ψώνια, δώρα, μαγειρικές.

Πρωτοχρονιά, ναι. Δεν έχεις επιλογές εκεί. Ο χρόνος είναι αμείλικτος, στις 12 το βράδυ το deadline είναι πιο ισχυρό από ποτέ. Φιλιά, ευχές, τραγούδια και ξενύχτι, για να σηκωθείς κάποια στιγμή την επόμενη ημέρα το μεσημέρι και να πέσεις με τα μούτρα στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι.

Άγιος Βαλεντίνος, νταξ. Κάποιοι είναι πολύ υπέρ αυτής της ημέρας, κυρίως λόγω των “απολαβών” μετά το δώρο και το τζέρτζελο, if you know what I mean. Ο ρομαντισμός είναι ένα ωραίο happening ακόμα και για τους πιο κυνικούς. Οπότε, εσύ που το παίζεις εμετούλης ακούγοντας για τη γιορτή των ερωτευμένων, δοκίμασέ το μια φορά να δεις τι παίζει. Μπορεί και να σου αρέσει.

Απόκριες, όχι βέβαια! Μα, πρώτον κρατάει τόσο πολύ καιρό η περίοδος της αποκριάς, που αν δεν υπήρχε η Καθαρά Δευτέρα να σου υπενθυμίσει πως η περούκα και η στολή πρέπει να μπουν πατάρι, θα ντυνόσουν Μπάτμαν μέχρι το καλοκαιράκι.

Πάσχα, μα είμαστε καλά; Ούτε καν! Καταρχάς θα πρέπει να παραδεχτούμε πως η γιορτή θα έπρεπε να είναι και επισήμως διαρκείας, και όχι ημερήσια. Που, μεταξύ μας, άτυπα είναι! Το Πάσχα αρχίζει όταν φάμε τον πρώτο χαλβά και τελειώνει μόλις τελειώσει και η τελευταία μπουκίτσα αρνιού, δηλαδή την Κυριακή του Θωμά (τουλάχιστον).

Γάμος και deadline

Σας παρακαλώ, περάστε έξω! Θα παντρευτώ όταν νιώσω έτοιμος. Η περίοδος του single and awesome είναι εντελώς απαλλαγμένη από χρονικούς περιορισμούς, εκτός κι αν συμβεί κάτι απρόσμενο που θα σε αναγκάσει να φορέσεις το επίσημο κουστουμάκι: ένα αμόρε που θα σε ξεμυαλίσει, μια διαθήκη που ο θείος από το Αμέρικα σου αφήνει όλο το Τέξας αρκεί να πάρεις τη Μαρίτσα του κυρ-Σταύρου, ένα υπερηχογράφημα συνοδευόμενο με την ευχή «Αχ, να σας ζήσει. Γαμοβάφτιση να κάνετε».

Οκ, ίσως να υπάρχουν και κάποιοι που βάζουν αυστηρό deadline για να αποκατασταθούν νωρίς. Είναι αυτοί που όταν ήταν παιδιά παντρεύανε μέχρι και τα Lego. Εσείς να παντρευτείτε, να ζήσετε και να ευτυχίσετε και να μας καλέσετε να πάρουμε και μπομπονιέρα.

Από Δευτέρα δίαιτα και deadline

Μη γελάτε, σας ακούω. Εντάξει, είπα να αστειευτώ λίγο και το παράκανα. Σταματάω.

Τάισμα γάτου και deadline

Είναι πολύ απλό. Ο γάτος δεν ξέρει από deadlines. Έτσι και ξεκινήσει να γουργουρίζει το στομαχάκι του και εσύ δεν έχεις προβλέψει να είναι ήδη γεμάτο το πιατάκι του, πάρε το πρώτο αεροπλάνο και bon voyage.

Οπότε κάπου εδώ σας αφήνω γιατί έχω να ταΐσω κι έναν γάτο που δεν συγχωρεί. Once in a while θα έχω τη χαρά να σας συναντάω εδώ. Αν θέλετε, γράψτε στα σχόλια προτάσεις για το θέμα της επόμενης στήλης, ποια είναι η γνώμη σας για τα deadlines στη ζωή μας και γενικά ερωτήσεις και παρατηρήσεις.

Σας φιλώ.

ΥΓ: Καλωσόρισες Βαγγέλη στο Blog μας.
Μην ξεχάσετε να ακολουθήσετε τη σελίδα του Βαγγέλη στο Facebook!

Σχολιάστε

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν κοινοποιείται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *