Τρεις αγχώδεις συμπεριφορές μας που αγχώνουν τα παιδιά

Γράφει η συγγραφέας και εικονογράφος Μαρίνα Γιώτη

Οι γονείς και τα παιδιά μπορούν να επηρεάσουν ο ένας την αγχώδη συμπεριφορά του άλλου μόνο και μόνο επειδή ζουν μαζί.

Μελέτη που δημοσιεύτηκε στο American Journal of Psychiatry έδειξε ότι οι αγχώδεις συμπεριφορές «μαθαίνονται» και ότι η αγχώδης συμπεριφορά ενός γονέα μπορεί να αυξήσει την αγχώδη συμπεριφορά του παιδιού. Τα καλά νέα από αυτή την έρευνα είναι ότι οι γονείς μπορούν να αναλάβουν ενεργό ρόλο στη μείωση του άγχους του παιδιού τους, αλλάζοντας τη δική τους συμπεριφορά και διαμορφώνοντας αποτελεσματικές δεξιότητες διαχείρισης του άγχους.

Τρεις πιθανές αγχώδεις συμπεριφορές στην οικογένειά σας

Αγχώδης συζήτηση: Αν νομίζετε ότι τα παιδιά δεν ακούν, κάνετε μεγάααλο λάθος! Τα παιδιά είναι αριστοτεχνικοί ακροατές σε όλες τις λάθος στιγμές. Ενώ μπορεί να επαναλαμβάνετε μια συγκεκριμένη οδηγία χίλιες φορές χωρίς αποτέλεσμα, η στιγμή που τα παιδιά σας συντονίζονται είναι ακριβώς η στιγμή που νομίζετε ότι δεν ακούν. Ακόμα χειρότερα, έχουν την τάση να συμπληρώνουν τα κενά μόνα τους όταν ακούν αποσπάσματα δυνητικά τρομακτικών πληροφοριών.

Συμπεριφορές αποφυγής: Α πα πα! Αν εσείς φοβάστε συγκεκριμένα πράγματα, μπορεί χωρίς να το θέλετε να τα συζητάτε και να συμπεριφέρεστε με τρόπο τέτοιο που τα παιδιά να αντιλαμβάνονται τον φόβο σας. Για παράδειγμα, εάν εσείς φοβάστε τα σκυλιά, μπορεί να αλλάζετε δρόμο κάθε φορά που συναντάτε κάποιο. Αυτή είναι μια συνηθισμένη αντίδραση. Το πρόβλημα με αυτό είναι ότι τα παιδιά υιοθετούν τις συμπεριφορές αποφυγής των γονιών τους. Σε αυτή την περίπτωση, το μήνυμα που λαμβάνουν είναι ότι όλα τα σκυλιά είναι τρομακτικά και απρόβλεπτα και πρέπει να αποφεύγονται.

Συμπεριφορές θωράκισης: Πρόσεχε... τις συχνές προειδοποιήσεις όταν παίζουν. Το μήνυμα εδώ είναι αρκετά σαφές: «Το παιχνίδι είναι επικίνδυνο και θα πάθεις κακό». Τα παιδιά πρέπει να εμπλέκονται σε υγιή ανάληψη κινδύνων, ώστε να δουν τι είναι ικανά να κάνουν και να μάθουν πώς να παίρνουν υγιείς αποφάσεις. Όταν οι γονείς θωρακίζουν τα παιδιά από πιθανές απειλές, που μπορεί να μην υπάρχουν στην πραγματικότητα, τα παιδιά ανησυχούν μήπως γίνουν ριψοκίνδυνα.

Τρία παιχνίδια διαχείρισης του παιδικού άγχους

Αναπνέω το Ουράνιο Τόξο: Διδάσκοντας τα παιδιά σας να «αναπνέουν το ουράνιο τόξο», παίρνοντας αργές, βαθιές αναπνοές και σκεπτόμενα τα αγαπημένα τους πράγματα που ταιριάζουν με κάθε χρώμα, τα βοηθάτε να επιβραδύνουν τον καρδιακό τους ρυθμό και να χαλαρώσουν τους μυς τους. Εξασκηθείτε σε αυτή τη στρατηγική όταν είστε ήρεμοι για να αυξήσετε την αποτελεσματικότητα όταν είστε αγχωμένοι.

Ανθί-Ζω: Τα περισσότερα παιδιά τεντώνουν τους μυς τους όταν αισθάνονται άγχος. Πολλά μάλιστα κρατούν την αναπνοή τους ή σφίγγουν τα δόντια τους. Μια απλή διαδικασία δύο βημάτων βοηθά τα παιδιά να μάθουν να χρησιμοποιούν τους μυς τους για να ανακουφίσουν το σωματικό στρες που βιώνουν όταν είναι αγχωμένα. Τεντώστε μια συγκεκριμένη μυϊκή ομάδα (π.χ. χέρια και χέρια ή λαιμός και ώμοι) σαν τα κλαδιά της Μιλιάς και κρατήστε την έτσι για πέντε δευτερόλεπτα. Χαλαρώστε τη μυϊκή ομάδα και επαναλάβετε με την επόμενη.

ΑΝ-&-ΑΝ, γράψε και σκίσε: Η συγγραφή των ανησυχιών βοηθά τα παιδιά να μάθουν να εκτονώνουν τα αγχώδη συναισθήματά τους. Βάλτε το παιδί σας να γράψει ή να ζωγραφίσει τις ανησυχίες του σε ένα κομμάτι χαρτί, να σας τις διαβάσει, και στη συνέχεια να τις σκίσει και να τις πετάξει για το βράδυ. Αυτό βοηθά τα παιδιά να πουν τις ανησυχίες τους δυνατά και να τις αφήσουν να φύγουν. Προσπαθήστε να κάνετε αυτή την άσκηση την ίδια ώρα κάθε μέρα, ιδανικά μία ώρα πριν από τον ύπνο. Είναι ίσως η πιο κατάλληλη στιγμή καθώς το άγχος τείνει να κορυφώνεται τη νύχτα.