Το δέντρο που φυτέψαμε

Πριν από εκατό χρόνια περίπου στη γειτονιά Ρικάρντο Μπρουγάδα της πρωτεύουσας της Παραγουάης Ασουνσιόν γεννήθηκε ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος.

Το όνομά του Ρεσιστένσια Σπορτ Κλουμπ (Αντίσταση, με λίγα λόγια). Ήταν εργάτες από το λιμάνι, τον σιδηροδρομικό σταθμό και τον σταθμό λεωφορείων που την ίδρυσαν, θέλοντας να μεταφέρουν την επαναστατικότητα των συνδικάτων της εποχής στο ποδόσφαιρο, να φτιάξουν μια ομάδα ποδοσφαίρου που θα ένωνε ανθρώπους της εργατιάς οι οποίοι ζούσαν σε ένα από τα φτωχά barrio της πόλης.

Ο σύλλογος, από το 1917 που ιδρύθηκε, δεν είχε πολλές επιτυχίες. Κατάφερε τέσσερις φορές να κερδίσει την άνοδό του στην Α” Εθνική με τελευταία αυτή το 1999. Η πρώτη ήταν το 1966 με τον πρόεδρο δον Τομάς Μπέγκαν Κορέα, αλλά τελικά δεν πήρε άδεια συμμετοχής, γιατί δεν είχε τίτλους ιδιοκτησίας για το γήπεδό της. Βλέπετε, ο χώρος στον οποίο έπαιζε η ομάδα ήταν δημόσιος και όχι δικός της. Παρ’ όλα αυτά, οι άνθρωποι του συλλόγου δεν το έβαλαν κάτω, συνέχισαν να συντηρούν την ομάδα, δίνοντας έτσι διέξοδο για πολλά παιδιά που ζούσαν σε μια υποβαθμισμένη περιοχή με υψηλή εγκληματικότητα.

Η ιστορία δεν θα είχε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον, αν δεν παρουσίαζε μια μεγάλη ιδιαιτερότητα. Ο σύλλογος αγωνίζεται σε ένα μικρό γηπεδάκι, το Εστάδιο Τομάς Μπέγκαν Κορέα, αφιερωμένο στον πρόεδρο του 1966, και πρόσφατα ξεκίνησε εργασίες ώστε να χτιστεί μια ακόμα εξέδρα που θα ανέβαζε τον συνολικό αριθμό των θεατών σε 6.500. Μόνο που ο προγραμματισμός δεν είναι στο φόρτε των Παραγουανών. Πριν από μερικά χρόνια, όταν έκαναν κάποιες ανακατασκευές στις εγκαταστάσεις, αποφάσισαν να φυτέψουν και ορισμένα δέντρα για να ομορφύνει ο περιβάλλων χώρος. Ένα από τα δέντρα, που οι ντόπιοι ονομάζουν λαπάτσο και από το οποίο φτιάχνεται κι ένα τσάι που λέγεται ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες, βρίσκεται στον χώρο του γηπέδου όπου αποφασίστηκε να χτιστεί η βόρεια εξέδρα.

Το δέντρο μεγάλωσε πολύ όλα αυτά τα χρόνια, έχει την ίδια ηλικία με πολλούς από τους μικρούς οπαδούς του συλλόγου και, όταν έφτασε η ώρα να χτιστεί η εξέδρα, η διοίκηση δεν το σκέφτηκε καν. «Είχαμε φτιάξει το 50% της εξέδρας και, όταν ξεκινήσαμε για το υπόλοιπο 50%, είχαμε μπροστά μας το δέντρο που είχε μεγαλώσει. Ποτέ δεν σκεφτήκαμε να καταστρέψουμε αυτό που μας έδωσε η φύση», δηλώνει ο πρόεδρος του συλλόγου. Η διοίκηση της Ρεσιστένσια κάλεσε μηχανικούς και αρχιτέκτονες ώστε να βρεθεί η λύση για μια ασφαλή εξέδρα που παράλληλα θα άφηνε το δέντρο (των περίπου είκοσι μέτρων) να μεγαλώσει κι άλλο. Η κερκίδα φτιάχτηκε γύρω από το δέντρο, που συνεχίζει να δίνει το «παρών» σε κάθε ματς της ομάδας.

Σομπρέρο

Η νοτιαμερικανική γραφικότητα όμως δεν τελείωσε εκεί. Το 2017 ο σύλλογος έκλεισε και γιόρτασε τα εκατό χρόνια του και μέσα σε όλα ήθελε να περάσει ένα οικολογικό μήνυμα, τιμώντας το δέντρο. Αποφάσισε λοιπόν να το κάνει μέλος του συλλόγου. Ναι, μην το γελάτε. «Είναι πιο πολύ μέλος από οποιονδήποτε άλλον μας. Βρίσκεται εκεί είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο». Η ομάδα έκανε δώρο μια φανέλα της (μη με ρωτάτε αν τη φόρεσε το δέντρο ή τι νούμερο γράφει) και μαζί την κάρτα μέλους Νο. 1000. «Είναι κάτι σαν σύμβολό μας, έχουμε γίνει γνωστοί σε άλλα μέρη χάρη σ’ αυτό». Η Ρεσιστένσια συνεργάστηκε με αρμόδιους φορείς και προσπάθησε να κάνει την εκδήλωση γνωστή, για να περάσει ένα μήνυμα για τη διάσωση των δέντρων της Νότιας Αμερικής που βρίσκονται σε συνεχή κίνδυνο. Σε μια πολύ όμορφη κάρτα που έβγαλε στο ίντερνετ περνάει το μήνυμά της με ένα πολύ συγκινητικό κείμενο.

Μέσα στα πολλά όμορφα που αναφέρονται είναι ότι κανείς δεν έχει δει το δέντρο να έρχεται και ακόμα περισσότερο κανείς δεν το έχει δει να φεύγει, πάντα βρίσκεται εκεί σαν ένας φυσικός μάρτυρας, με θρησκευτική ευλάβεια, πάντα στο ίδιο σημείο, χωρίς να επηρεάζεται ακόμα και από τις πιο βαριές ήττες. Για σαράντα πέντε λεπτά φυλάει τα νώτα του τερματοφύλακα (η κερκίδα βρίσκεται πίσω από τη μία εστία) και για άλλα σαράντα πέντε κάνει trash talking στον αντίπαλο τερματοφύλακα. Και γι’ αυτούς τους λόγους οι οπαδοί το έκαναν μέλος, ένα σημείο αναφοράς, καθώς η ομάδα ψάχνει τους νέους οπαδούς της, που θα γεννηθούν και θα είναι όπως αυτό. Το δέντρο που κάθε βδομάδα μετατρέπεται σε δάσος.

Η Ρεσιστένσια δεν έχει ανέβει από το 1999 ξανά, όπως είπαμε, και το δέντρο δεν έχει ανθίσει ποτέ (ένα δέντρο που κάνει πολύ όμορφα μοβ-κίτρινα-μπλε λουλούδια) από τότε που βρίσκεται στο στάδιο. Είναι σαν να περιμένει την κατάλληλη περίσταση για να το κάνει. Όπως είπε ο πρόεδρος Ρομπέρτο Γκαρσέτε το 2017: «Φέτος η ομάδα στα εκατό της χρόνια θα ανέβει και το δέντρο θα ανθίσει με το μπλε χρώμα της φανέλας».

(Elaith)

*To απόσπασμα είναι από το βιβλίο «Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο»

Διαβάστε επίσης: Θα έκανες ποτέ τάκλιν στον Πάμπλο Εσκομπάρ;

Σχολιάστε

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν κοινοποιείται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *