Λίγο αργότερα η συγγραφέας άρχισε να φτιάχνει παραμύθια με κουνελάκια. Τα επόμενα χρόνια, δύο φίλες της βίωσαν την απώλεια των παιδιών τους και ως μητέρα κι η ίδια δεν μπορούσε καν να διανοηθεί πώς είναι ο πόνος και τα συναισθήματά τους. Ένιωσε ανίσχυρη που δεν μπορούσε να βοηθήσει και συνειδητοποίησε ότι συχνά οι γονείς και οι δάσκαλοι ρίχνουν μικρό βάρος στην ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης των παιδιών. Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε σε τέτοιου είδους καταστάσεις και ακόμη και οι καλύτερες προθέσεις μπορούν να περιπλέξουν τα πράγματα.
Πάνω στην αγωνία της να βοηθήσει, σκέφτηκε ξανά τα κουνελάκια και για πρώτη φορά συνειδητοποίησε την πραγματική δύναμη πίσω από την ιστορία τους. Όταν ο φίλος της προσπαθούσε να αντιμετωπίσει την απώλεια του αδελφού του, δεν χρειαζόταν κανέναν να του λέει τι να κάνει ή πώς να νιώσει. Αυτό που χρειαζόταν (και βρέθηκε στα κουνελάκια) ήταν μια ήρεμη, αξιόπιστη παρουσία που να είναι απλά πρόθυμη να ακούσει. Και έτσι γεννήθηκε αυτό το εξαιρετικό βιβλίο.
Εύχομαι να γίνει ένα βιβλίο αναφοράς που θα το αγαπήσουν αναγνώστες κάθε ηλικίας, και θα τους υπενθυμίζει ότι όταν ένας φίλος ή συγγενής βιώνει πόνο και απώλεια, μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται είναι να έχει δίπλα του έναν υπομονετικό άνθρωπο, πρόθυμο να ακούσει. Για να μην αισθάνεται μόνος, μια αγκαλιά και να είμαστε εκεί δίπλα του, αρκεί.
-Αλεξάνδρα Α.
Ανακαλύψτε το Κουνελάκι που Άκουγε, μια τρυφερή ιστορία για την αποτυχία ή την απώλεια που θα απαλύνει τη θλίψη του παιδιού.
ΥΓ: Και ένα χαρούμενο σκίτσο που έφτιαξε η Cori Doerrfeld με αφορμή την ελληνική έκδοση και τους νέους φίλους της στην Ελλάδα!
Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν κοινοποιείται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *