Αρκετοί από εμάς μάθαμε και αγαπήσαμε το dark romance από τις ιστορίες της Penelope Duglas. Για την ακρίβεια, εθιστήκαμε σε αυτές και στους ήρωές της και κάθε φορά αναζητάμε τη νέα ιστορία που θα διαβάσουμε.
To Bully ήταν το πρώτο της βιβλίο που εκδόθηκε και όπως αναφέρει και η ίδια «ποτέ δεν πίστευα ότι θα το διάβαζε κανείς, οπότε φανταστείτε την έκπληξή μου όταν τελικά το έκαναν. Από τότε, η ζωή μου άλλαξε για πάντα».
Έκτοτε η Penelope Douglas είναι συγγραφέας με best sellers στις λίστες των New York Times, USA Today και Wall Street Journal. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες και στα ελληνικά κυκλοφορούν το Πανκ 57, η σειρά Devil’s Night, το Κορίτσι των γενεθλίων και η Πίστη.
Η Penelope γράφει ρομαντικές ιστορίες και ό,τι την εμπνέει κάθε φορά.
Πιστεύω πως ένας καλός συγγραφέας μπορεί να αφηγηθεί οποιαδήποτε ιστορία με τρόπο που να αγγίξει τον αναγνώστη, και αυτό προσπαθώ να κάνω με κάθε βιβλίο που γράφω. Λίγα θέματα είναι για μένα «ταμπού» — μου αρέσει να σπάω τους κανόνες και να βγαίνω από τη ζώνη άνεσής μου
Της αρέσει περισσότερο το dark romance καθώς το σκοτεινό πάθος, τα έντονα συναισθήματα, οι συγκρούσεις και όλη αυτή η οργή που ξεχειλίζει μέσα από την ιστορία, τη συναρπάζουν. Για αυτό και στα βιβλία της διαβάζουμε έντονες, οριακές καταστάσεις, έντονες σκηνές και πάντα κάποια μηνύματα που θέλει να περάσει στους αναγνώστες.
Πώς παρουσιάζει η ίδια τον εαυτό της;
Ως έφηβη ήμουν ήσυχη, ντροπαλή και φοβισμένη. Δεν έπρεπε να κάνω λάθη, γιατί πίστευα πως τότε οι άνθρωποι θα με απέρριπταν ή θα έμενα μόνη. Έτσι, αντί να τρέχω, περπατούσα. Αντί να σκαρφαλώνω, κρατούσα τα πόδια μου στο έδαφος. Και αντί να λέω «ναι», έλεγα πάντα «όχι». Το αποτέλεσμα; Δεν ζούσα πραγματικά.
Και παρ’ όλα αυτά, ένιωθα αναλώσιμη, φοβισμένη και μόνη.
Τι θα έλεγαν για μένα όταν δεν θα ήμουν πια εδώ; Θα είχα μετανιώσει; Κάθε μέρα που δεν τολμούσα να χαράξω τον δικό μου δρόμο, με ρουφούσε όλο και περισσότερο.
Έτσι αποφάσισα ότι δεν θα είμαι αόρατη ούτε θα σπαταλήσω άλλο ένα δευτερόλεπτο. Έφυγα από το σπίτι, πήγα στο πανεπιστήμιο και ταξίδεψα. Πήρα τρένα από το Ατσούγκι στο Τόκιο ολομόναχη. Πήδηξα από τον καταρράκτη Χίτζι όταν οι άλλοι αστειεύονταν πως δεν θα το τολμήσω (το έκανα δύο φορές). Ανέβηκα στο όρος Φούτζι και μετακόμισα στη Νέα Ορλεάνη για μεταπτυχιακό χωρίς να γνωρίζω κανέναν. Έκανα ό,τι ονειρευόμουν — και ήμουν πολύ πιο ευτυχισμένη.
Δεν ανησυχώ πια τόσο και δεν αφήνω τις γνώμες των άλλων να με κρατούν πίσω.
Να είστε ο εαυτός σας και να το κατέχετε.
Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Να είστε περήφανοι, να φωνάζετε ποιοι είστε. Να φροντίζετε αυτό που είστε — και τα καλά θα έρθουν. Πάνω απ’ όλα, η ευτυχία σας.
Λίγα ακόμα πράγματα για εκείνη
- Λατρεύει τα ταμπού θέματα — τόσο να τα διαβάζει όσο και να τα γράφει.
- Η μουσική είναι η μεγαλύτερή της έμπνευση. Κάθε ιστορία έχει τη δική της playlist, και την επηρεάζει περισσότερο από κάθε άλλη μορφή τέχνης ή συγγραφέα.
- Χρειάζεται χρόνο για να γράψει μια ιστορία. «Τα καλά βιβλία δεν γράφονται γρήγορα, και συχνά ενδιάμεσα σε μια σειρά γράφω ένα αυτόνομο μυθιστόρημα για να ανανεωθώ. Αν έχετε άποψη για το πόσο «πρέπει» να διαρκεί η συγγραφή ή ποιο είναι το πρόγραμμα ενός συγγραφέα, θέλω να είμαι ειλικρινής: προτιμώ να σας παραδώσω ένα καλό βιβλίο παρά ένα γρήγορο», αναφέρει η ίδια.
- Λατρεύει τη βροχή και τα road trips!
- Ήταν δασκάλα για οκτώ χρόνια.
- Οι αγαπημένες της ταινίες είναι το Karate Kid και ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών.
- Αγαπημένοι της συγγραφείς είναι οι Erin Morgenstern, Stieg Larsson και Marie Lu.
- Λατρεύει τις ταινίες τρόμου!
Τα βιβλία της από τις εκδόσεις Elxis:
Η Τίερναν ντε Χάς δεν νοιάζεται πια για τίποτα.
Μοναχοπαίδι ενός μεγαλοπαραγωγού του Χόλιγουντ και μιας διάσημης ηθοποιού, έζησε μέσα στα πλούτη, αλλά χωρίς αγάπη. Από μικρή σε οικοτροφεία, δεν ξέφυγε ποτέ από τη μοναξιά ούτε από τη σκιά των γονιών της.
Όταν εκείνοι πεθαίνουν ξαφνικά, ξέρει πως θα έπρεπε να αισθανθεί συντετριμμένη και χαμένη. Όμως τι σημαίνει χαμένη; Πάντα μόνη της δεν ήταν; Δύο μήνες πριν γίνει ενήλικη, καταλήγει υπό την κηδεμονία του Τζέικ Βαν ντε Μπεργκ, ετεροθαλούς αδελφού του πατέρα της. Στο απομονωμένο σπίτι του στα βουνά του Κολοράντο, που ζει μαζί με τους δύο γιους του, η Τίερναν θα μάθει για πρώτη φορά να δουλεύει, να επιβιώνει, να ανήκει κάπου. Και σιγά σιγά, βρίσκει τη θέση της ανάμεσά τους. Και γίνεται κομμάτι τους.
Τότε καταλαβαίνει πόσο εύκολα θολώνουν τα όρια και σπάνε οι κανόνες, όταν κανείς δεν κοιτάζει.
Και τελικά...
Ο ένας την έχει. Ο άλλος τη θέλει.
Μα εκείνος… θα την κρατήσει για πάντα.
ΤΖΟΡΝΤΑΝ
Με δέχτηκε όταν δεν είχα πουθενά αλλού να πάω. Δεν με εκμεταλλεύτηκε, δεν με πλήγωσε και δεν με παραμέλησε. Με ακούει, με προστατεύει και βλέπει αυτό που πραγματικά είμαι. Μπορώ να νιώσω το βλέμμα του πάνω μου την ώρα του πρωινού και η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή όταν τον ακούω να επιστρέφει με το αυτοκίνητό του μετά τη δουλειά.
Πρέπει να το σταματήσω. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί.
Η αδελφή μου κάποτε μου είπε πως δεν υπάρχουν καλοί άντρες και πως, αν βρεις κάποιον, πιθανότατα είναι μη διαθέσιμος. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση δεν είναι ο Πάικ Λόουσον ο μη διαθέσιμος. Εγώ είμαι.
Πάικ
Τη δέχτηκα επειδή πίστευα πως βοηθούσα. Όμως όσο οι μέρες περνούν γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο. Πρέπει να σταματήσω να τη σκέφτομαι και να σταματήσω να κρατώ την ανάσα μου κάθε φορά που τη συναντώ στο σπίτι. Δεν μπορώ να την αγγίξω και δεν θα έπρεπε και να το θέλω.
Δεν είμαστε ελεύθεροι να ενδώσουμε σε αυτό. Εκείνη είναι δεκαεννιά και εγώ είμαι τριάντα οχτώ.
Και ο πατέρας του αγοριού της.
Το χειρότερο απ’ όλα; Και οι δύο μόλις μετακόμισαν στο σπίτι μου.
Πανκ 57
Μίσα:
Χαμογελάω διαβάζοντας το γράμμα της.
Της λείπω.
Στην Πέμπτη Τάξη οι δάσκαλοι των σχολείων μας οργάνωσαν ένα πρόγραμμα ανταλλαγής αλληλογραφίας.
Νομίζοντας ότι είμαι κορίτσι, επειδή με λένε Μίσα, μου ανέθεσαν να αλληλογραφώ με τον Ράιεν, που λόγω του ονόματός του νόμιζαν ότι είναι αγόρι.
Ταιριάξαμε απίστευτα και σύντομα αρχίσαμε να διαφωνούμε για τα πάντα: Ποια είναι η καλύτερη πιτσαρία, αν είναι καλύτερα τα Android από τα iPhone, αν ο Έμινεμ είναι ο καλύτερος ράπερ όλων των εποχών.
Για τα επόμενα 7 χρόνια, υπήρχαμε ως Εμείς.
Τα γράμματά της ήταν πάντα σε μαύρο χαρτί με ένα ασημί πλαίσιο.
Μερικές φορές ερχόταν ένα την εβδομάδα, άλλες φορές τρία τη μέρα. Τα έχω ανάγκη. Είναι η μόνη που με καταλαβαίνει, με ηρεμεί και αποδέχεται όλα όσα είμαι.
Υπήρχαν μόνο τρεις κανόνες: Δεν θα ανταλλάξουμε social media, αριθμούς τηλεφώνου ή φωτογραφίες. Είχαμε φτιάξει κάτι μοναδικό, γιατί να το καταστρέψουμε;
Μέχρι που τυχαία πέτυχα στο ίντερνετ τη φωτογραφία μιας κοπέλας που τη λένε Ράιεν, της αρέσει η πίτσα Gallo και πεθαίνει για το iPhone της.
Ποιες οι πιθανότητες να είναι απλώς σύμπτωση;
Γ*μα το, πρέπει να τη συναντήσω.
Και ελπίζω να μη με μισήσω γι’ αυτό.
Ράιεν:
Έχει να μου γράψει τρεις μήνες.
Κάτι συμβαίνει. Πέθανε; Τον συνέλαβαν; Με τον Μίσα όλα είναι πιθανά.
Όμως χωρίς τα γράμματά του, αρχίζω να τρελαίνομαι.
Δεν έχω με κάποιον να επικοινωνήσω. Φταίω. Έπρεπε με κάποιον τρόπο να είχα βρει τον αριθμό του ή μια φωτογραφία του.
Τώρα μπορεί να χάθηκε για πάντα.
Να περπατάω δίπλα του στον δρόμο και να μην το μάθω ποτέ.
Τέσσερα έφηβα αγόρια χρησιμοποιούν αυτή τη νύχτα ως αφορμή για να προκαλούν όλεθρο στη μικρή πόλη όπου ζουν. Όμως ένα μοιραίο βράδυ όλα θα αλλάξουν… και τότε θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες.
Κάποιοι ήξεραν τι να περιμένουν τη Νύχτα του Διαβόλου και μάλλον ανυπομονούσαν γι’ αυτό.
«Απόψε θα γινόταν χαμός. Η Νύχτα του Διαβόλου δεν ήταν απλές φάρσες. Ήταν ιδιαίτερη. Όχι μόνο θα άρπαζαν παίκτες από όλες τις αίθουσες, θα τους πήγαιναν σε κάποιο άγνωστο σημείο, θα τους έκαναν μερικά καψόνια και θα τους μεθούσαν, αλλά αργότερα… οι καβαλάρηδες θα έσπερναν το χάος και θα έκαναν ολόκληρη την πόλη τη δική τους παιδική χαρά».
Όμως ένα μοιραίο βράδυ όλα θα αλλάξουν… και θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες.
Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν κοινοποιείται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *