Οι γιορτές πλησιάζουν και συνήθως είναι συναισθηματικά πιο φορτισμένες. Μικροί και μεγάλοι ανυπομονούν και τρέχουν να προλάβουν για να είναι όλα έτοιμα τη συγκεκριμένη μέρα.
Αυτό με τη σειρά του δημιουργεί άγχος και πίεση. Την ομορφότερη περίοδο του χρόνου όλοι τρέχουν σαν πανικόβλητοι με ένα ρολόι στο χέρι!
Αν, όμως, αυτό το ρολόι χαλάσει και ο χρόνος παγώσει;
Σε μια μικρή πόλη, στο Χρόνοβιλ, στεκόταν το πιο σπουδαίο ρολόι όλου του κόσμου. Το μοναδικό ρολόι που μοίραζε την ώρα, τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα σε κάθε ήπειρο, χώρα και νησί. Μηχανικός του δεν ήταν άλλος από τον σπουδαίο ωρολογοποιό Ρούπερτ Τίκερμπι.
Κάθε πρωί ο Ρούπερτ γυάλιζε τα γρανάζια με προσοχή, έσφιγγε τις βίδες και έλεγχε όλες τις ρυθμίσεις. Κάθε κίνηση των δαχτύλων του ήταν ακριβής και απαλή. Μόλις βεβαιωνόταν πως όλα κυλούσαν… ρολόι, άνοιγε το εργαστήρι του. Πελάτες έρχονταν από όλα τα μέρη του κόσμου για να γνωρίσουν τον πιο σπουδαίο ωρολογοποιό. Ο Ρούπερτ πάντα τους καλωσόριζε με ζεστασιά και με αγάπη προσπαθούσε να ικανοποιήσει κάθε τους επιθυμία.
Κάθε χρόνο, την πρώτη μέρα του Δεκέμβρη όλη η πόλη στόλιζε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο στην κεντρική πλατεία.
Εκείνη την πρώτη του Δεκέμβρη, όμως, συνέβη κάτι τρομερό. Το κεντρικό ρολόι όλου του κόσμου χάλασε παγώνοντας τον χρόνο. Όσο και προσπαθούσε, ό,τι και να έκανε ο σπουδαίος ωρολογοποιός δεν κατάφερνε να το φτιάξει. Από τη μια στιγμή στην άλλη όλη η πόλη βρισκόταν σε ένα χάος, σε μια καθημερινότητα χωρίς ρολόγια.
Οι μεγάλοι ξυπνούσαν πιο νωρίς ή πιο αργά από ό,τι συνήθως και τα παιδιά πήγαιναν διαφορετικές ώρες στο σχολείο. Τα καταστήματα από την άλλη άνοιγαν όποτε ήθελαν, και ο φούρνος ξεφούρνιζε όποτε ευκαιρούσε. Κάθε μέρα που περνούσε, η πόλη μπερδευόταν όλο και πιο πολύ! Δεν ξεχώριζαν ούτε οι μέρες μεταξύ τους… Οι κάτοικοι δεν ήξεραν αν ήταν Δευτέρα ή Παρασκευή.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, τα πράγματα εντάθηκαν όταν όλοι συνειδητοποιήσαν κάτι σημαντικό: Πως θα γνώριζαν πότε είναι Χριστούγεννα;
Όμως βρέθηκε λύση. Από την επόμενη μέρα οι κάτοικοι γιόρταζαν τα Χριστούγεννα κάθε μέρα, ακόμα και ο Ρούπερτ Τίκερμπι. Μόνο έτσι δεν θα τους προσπερνούσαν.
Από την επόμενη κιόλας τα παιδιά πήγαιναν από γειτονιά σε γειτονιά και έλεγαν τα κάλαντα, και οι οικογένειες συγκεντρώνονταν γύρω από το τζάκι παίζοντας παιχνίδια. Χριστουγεννιάτικες κάρτες αλλάζαν χέρια, και ευχές δίνονταν απλόχερα. Όλοι μοίραζαν δώρα και γλυκίσματα και πρόσφεραν βοήθεια σε όσους τη χρειάζονταν. Και το βράδυ όλοι οι κάτοικοι βρίσκονταν στην πλατεία γύρω από το φωτισμένο δέντρο και έλεγαν χριστουγεννιάτικες ιστορίες· μαζί και ο Ρούπερτ Τίκερμπι.
Μέχρι που μια μέρα, παραμονές Χριστουγέννων, ένα έλκηθρο προσγειώθηκε από τον ουρανό. Ήταν ο Αι Βασίλης μαζί με τον βοηθό του, τον Ρίκο, έναν μικρό νάνο, και έλυσαν το μυστήριο του ρολογιού.
«Καιρός να φτιάξουμε τα ρολόγια. Τα Χριστούγεννα έφτασαν!»
[…]
Από τότε και κάθε χρόνο, την πρώτη μέρα του Δεκέμβρη, ο Ρούπερτ Τίκερμπι, ο πιο σπουδαίος ωρολογοποιός, κλείνει το κεντρικό ρολόι και παγώνει τον χρόνο, έτσι για λίγο, για να θυμούνται πως κάποτε τα Χριστούγεννα κρατούσαν μέρες…
Μια ιστορία για τη μαγεία των γιορτών, την αλληλεγγύη και τη δύναμη των ευχών.
Ανακαλύψτε το βιβλίο της Τζένης Κουτσοδημητροπούλου σε εικονογράφηση της Αιμιλίας Κονταίου:
Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν κοινοποιείται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *