Γράφει η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας Φρόσω Φωτεινάκη στην εισαγωγή του βιβλίου Τα χρώματα της Χλόης της Κατρίνας Τσάνταλη σε εικονογράφηση Little Miss Grumpy.
Πόσα χρώματα κουβαλάμε οι άνθρωποι, πόσο υπέροχα μοναδικοί ερχόμαστε στον κόσμο, πόσο όμοιοι καταλήγουμε λόγω του φόβου να είμαστε ο εαυτός μας; Τα παιδιά γεννιούνται ελεύθερα και αυθεντικά, σε επαφή με τον αληθινό τους εαυτό, ξένοιαστα, ειλικρινή. Ωστόσο, η πίεση να είναι «όπως πρέπει», ή «όπως εξυπηρετεί», ή ακόμα «όπως απαιτούν οι σημαντικοί άλλοι» τα απομακρύνει σταδιακά από τον αληθινό τους εαυτό, καθώς χτίζουν έναν ψευδή, μια περσόνα, που ελπίζουν να ικανοποιεί τους άλλους.
Βλέπετε, η αποδοχή και το αίσθημα του ανήκειν αποτελούν θεμελιώδεις ψυχικές μας ανάγκες.
Οι θεραπευτές λέμε πως οι ενήλικες που προσπαθούν να ικανοποιούν τους άλλους και φοβούνται να τους απογοητεύσουν μην τυχόν και τους χάσουν από τη ζωή τους (people pleasing), κάποτε –ως παιδιά– ένιωσαν ακριβώς τα ίδια συναισθήματα για τους γονείς τους (parent pleasers). Η ικανοποίηση των άλλων υπήρξε ο μηχανισμός τους για να επιβιώσουν, όμως –όπως κάθε μηχανισμός επιβίωσης– τους δυσκολεύει να ζήσουν, να απολαύσουν!
Για τον λόγο το βιβλίο Τα χρώματα της Χλόης είναι εξαιρετικά σημαντικό. Διότι είμαι βέβαιη πως θα αφυπνίσει τους ενήλικες, που άθελά τους εγκλωβίστηκαν σε τέτοιους μηχανισμούς, ενώ θα δώσει στα παιδιά την πιο σπουδαία πυξίδα: αυτή που οδηγεί στην αποδοχή, στον σεβασμό, στην αγάπη προς τον πολύτιμο εαυτό, αλλά και στην υψηλή αυτοεκτίμηση και στις υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις.
Ας μην ξεχνάμε πως το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να προσφέρουμε σε ένα παιδί, αλλά και στο παιδί που ζει μέσα μας, είναι να του επιτρέψουμε να είναι ο υπέροχος, μοναδικός εαυτός του!
Ηλικίες 6+
Η Χλόη, μια ξεχωριστή πολύχρωμη αρουρίνα ζούσε κάτω από τους δρόμους και τα σπίτια, στο Μυστικό Λαγούμι. Η Χλόη είναι γεμάτη φως, ταλέντο και καλοσύνη. Μα η μοναδικότητά της την κάνει «διαφορετική» και δύσκολα αποδεκτή. Για να κερδίσει φίλους, αρχίζει να κρύβει –και έπειτα να χαρίζει– τα χρώματά της στους άλλους, ελπίζοντας ότι έτσι θα την αγαπήσουν. Ότι έτσι θα ανήκει κάπου.
Όμως όσο δίνει, τόσο χάνεται. Μέχρι που δεν της μένει τίποτα. Μόνη, άχρωμη και κουρασμένη, η Χλόη θα αναρωτηθεί αν αξίζει να ξεχνάς ποιος είσαι για να αρέσεις στους άλλους...
Όλο τον καιρό μόνο έδινε. Υποστήριζε τους άλλους, τους βοηθούσε να εξερευνήσουν, να αναπτυχθούν. Ήταν πάντα εκεί. Και τελικά είχε ξεχάσει να φροντίσει τον εαυτό της.
Μέχρι που τελικά όταν σταμάτησε να παλεύει να δίνει, να παλεύει να χωρέσει, άνοιξε ο χώρος για να μείνουν όσοι ήταν πραγματικά δίπλα της.
Μια ευαίσθητη, τρυφερή ιστορία για την αυθεντικότητα, την ανάγκη για αποδοχή, το όριο ανάμεσα στο «μοιράζομαι» και «χάνομαι».
Ένα παραμύθι-καθρέφτης για μικρούς και μεγάλους people pleasers, που μας θυμίζει ότι το πιο πολύτιμο δώρο είναι να αγαπήσουμε –και να προστατέψουμε– τον αληθινό μας εαυτό.
Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν κοινοποιείται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *