Μπορούμε να ξεγελάμε τον εαυτό μας με τις καθημερινές μας συνήθειες, πως τάχα η ζωή μένει στο ίδιο σημείο ή πως υπάρχει κάτι που λέγεται «για πάντα», αλλά η αλήθεια είναι πως στη ζωή υπάρχει μόνο μία σταθερά, κι αυτή είναι η αλλαγή.
Τα βρέφη γίνονται παιδιά, τα οποία ενηλικιώνονται κι ύστερα γερνούν – και μετά όλα τελειώνουν. Όσο ελικοειδή πορεία κι αν ακολουθήσει η ζωή μας, η αλλαγή είναι ο ένας και μοναδικός παγκόσμιος κανόνας που δεν κάνει εξαιρέσεις.
Ο πνευματικά υγιής άνθρωπος είναι εκείνος που το αποδέχεται αυτό και προσαρμόζεται ανάλογα στη ρευστότητα της δικής του ζωής και της ζωής όσων τον περιβάλλουν. Αυτό, φυσικά, δεν κάνει την αλλαγή κάτι εύκολο να το δεχτούμε, ούτε κάτι απλό για να το εφαρμόσουμε. Υπάρχουν φορές που τρέμουμε την αλλαγή και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να την εμποδίσουμε, όπως υπάρχουν φορές που τη λαχταράμε, αλλά δεν ξέρουμε πώς να την προκαλέσουμε. Ίσως νιώθουμε ότι η ζωή μας είναι σε τέλμα, ίσως θέλουμε να ξεχάσουμε τις παλιές συνήθειες και να αποκτήσουμε καινούριες.
Η αλλαγή μπορεί να είναι απελευθερωτική
Η αλλαγή μπορεί να είναι κάτι δύσκολο, αλλά ταυτόχρονα είναι κάτι που μας απελευθερώνει. Μια ευκαιρία να απομακρυνθούμε από όλα τα «πρέπει» που έχουμε συσσωρεύσει, να αφουγκραστούμε τα δικά μας συναισθήματα και να κάνουμε τις προσαρμογές που έχουμε ανάγκη. Η αλλαγή μπορεί να είναι απαιτητική ορισμένες φορές, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως είναι ανεπιθύμητη. Έχουμε ανάγκη τα ερεθίσματα. Κρατιόμαστε συναισθηματικά υγιείς, επειδή έχουμε την ικανότητα να αντιδρούμε με καινούριους τρόπους στις αλλαγές που παρατηρούμε στις συνθήκες της ζωής μας, στο περιβάλλον και στο σώμα μας.
Αν νιώθετε ανήσυχοι και ταυτόχρονα παλεύετε να καταλάβετε τι ακριβώς θέλετε να αλλάξετε, μην πιέζεστε. Αντί γι’ αυτό, δοκιμάστε την εξής άσκηση: Τι σας έρχεται στον νου όταν σκέφτεστε τις λέξεις «αφοσίωση και ενθουσιασμός»; Σκεφτείτε τη λέξη «επιβράβευση» – τι σας έρχεται στον νου; Γράψτε αυτές τις λέξεις σε ένα χαρτί και δείτε τι θα προκύψει. Δείτε το ως καταιγισμό ιδεών και μην απορρίψετε καμία. Μη βιαστείτε. Σημειώστε λέξεις ή εικόνες που έρχονται στο μυαλό σας στη διάρκεια αυτής της άσκησης. Ύστερα κοιτάξτε τες ξανά και δείτε ποια ξεχωρίζει. Νομίζω πως είναι καλή ιδέα να καταγράψετε τα όνειρά σας και να δείτε τι είδους συναισθήματα και εικόνες σάς γεννούν. Τα όνειρα είναι ικανά να μας εξοπλίζουν με χρήσιμες μεταφορές, που μπορούν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε τι χρειαζόμαστε. Είναι σημαντικό να ακούτε τα συναισθήματά σας στη διάρκεια της άσκησης, ώστε να κινητοποιηθείτε και να βάλετε σε εφαρμογή τις αλλαγές που θα σας βοηθήσουν να ζήσετε καλύτερα. Χωρίς συναισθήματα είναι αδύνατον να ξέρουμε τι θέλουμε, κι αν δεν ξέρουμε τι λαχταράμε, πώς θα μπορέσουμε να το αναζητήσουμε;
Συχνά, όταν βρισκόμαστε σε κάποιο σταυροδρόμι, μαρμαρώνουμε από τον φόβο πως θα κάνουμε μια λανθασμένη επιλογή. Έχουμε την αίσθηση πως θα αποφύγουμε τα λάθη, αν δεν πάρουμε καμία απόφαση. Αλλά κι αυτό ακόμη είναι μία επιλογή κι ενδέχεται, όπως κάθε επιλογή, να είναι λανθασμένη. Πιστεύω πως είναι αδύνατον να γνωρίζουμε εκ των προτέρων αν μια επιλογή είναι σωστή – κανείς μας δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον. Τα λάθη και οι αποτυχίες είναι κάτι απαραίτητο για να ωριμάσουμε. Ακόμη «μία διαολεμένη ευκαιρία για μάθηση», όπως θα λέγαμε στην ψυχοθεραπεία.
Ποτέ δεν ξέρετε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Η συμβουλή που έχω να σας δώσω είναι να δοκιμάζετε αρκετά, μέχρι να γίνει η ζωή μια μεγάλη, συναρπαστική περιπέτεια ανακάλυψης. Το σπουδαίο είναι πως πάντα μπορείτε να ξεκινήσετε μια νέα επιχείρηση ή να εκπαιδευτείτε εκ νέου για μια διαφορετική δουλειά ή επάγγελμα, κι ύστερα, αν έχετε την οικονομική δυνατότητα, να κάνετε ένα διάλειμμα για να δοκιμάσετε νέα πράγματα και να ανακαλύψετε αν σας αρέσουν. Ένας φίλος μου έγινε συνιδρυτής μιας πρωτοπόρας επιχείρησης στον τομέα του πολιτισμού στα ογδόντα του, γι’ αυτό δεν θεωρώ πως έχετε χάσει, αν έχετε φτάσει σε μια ορισμένη ηλικία χωρίς να έχετε κατακτήσει έναν συγκεκριμένο στόχο. Δεν χρειάζεται να παίξετε αυτό το παιχνίδι. Ξεχάστε τις γραμμές πλεύσης που σας έχουν διδάξει και βρείτε ένα άλλο παιχνίδι.
Πιστεύω πως το μεγαλύτερο ρίσκο που μπορείτε να πάρετε είναι να παραμείνετε σε έναν χώρο που σας κάνει δυστυχισμένους ή σας κάνει να νιώθετε στάσιμοι. Παρ’ όλα αυτά, αν όντως αλλάζετε δουλειά, σύντροφο, σπίτι κάθε δεύτερη εβδομάδα, τότε μια καινούρια εμπειρία για εσάς θα ήταν να ανακαλύψετε τι θα μπορούσατε να μάθετε αν δοκιμάζατε κάτι και κολλούσατε με αυτό. Ένα συγκεκριμένο μέγεθος ρούχου δεν ταιριάζει σε όλους, αλλά κάτι που συχνά ταιριάζει σε όλους είναι η απάντηση στις ερωτήσεις: «Ποιοι είναι οι φόβοι μου;», «Πώς με κρατάνε πίσω;». Τι θα μπορούσε να συμβεί αν κάτι σας φοβίζει, αλλά το κάνετε έτσι κι αλλιώς; Ενστερνιστείτε τις στιγμές αλλαγής όχι ως ένα τρομακτικό άγνωστο, αλλά ως μία ευκαιρία να αποκαλύψετε και να επιδιώξετε να υλοποιήσετε τις επιθυμίες σας. Στην αρχή θα νιώθετε σαν να έχετε αφήσει από τα χέρια σας ένα σχοινί χωρίς να ξέρετε πόσο απέχει το έδαφος από κάτω. Μπορεί να είναι τρομακτικό. Τις περισσότερες φορές, ωστόσο, το έδαφος βρίσκεται μόλις πέντε εκατοστά κάτω από τα πόδια σας.
Μέρος της διαδικασίας για αλλαγή είναι να αποδεχθούμε πως θα υπάρξει ένα κομμάτι μας που θα έχει ανάγκη να πενθήσει. Μπορείτε να είστε ευγνώμονες για την αλλαγή και ταυτόχρονα να θλίβεστε για το πώς ήταν κάποτε τα πράγματα.
*Απόσπασμα από Το βιβλίο που θέλεις να διαβάσουν όσοι αγαπάς, της Philippa Perry, συγγραφέας του διεθνούς best seller, Το βιβλίο που θα ήθελες να είχαν διαβάσει οι γονείς σου.
Το βιβλίο που θα ήθελες να είχαν διαβάσει οι γονείς σου
Διαβάστε επίσης: