8 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας. Μια ημέρα- υπενθύμιση. Για τους αγώνες που έγιναν και για εκείνους που πρέπει να συνεχίσουν να γίνονται για την επίτευξη ισότητας ανάμεσα στα δύο φύλα.
Είμαι γυναίκα. Μια γυναίκα με έφερε στη ζωή. Μεγάλωσα για να γίνω γυναίκα.
Μεγάλωσα με όλες τις πριγκίπισσες της Disney, με τη Σταχτοπούτα και τη Μικρή Γοργόνα να είναι οι αγαπημένες μου. Εκείνα τα κορίτσια -οι ηρωίδες των παιδικών μου χρόνων- ήταν όμορφα και λαμπερά αλλά και αδύναμα, άβουλα και ταπεινά. Συνήθως φτωχές και καταπιεσμένες με μια ανδρική φιγούρα να αποδεικνύεται ο «σωτήρας».
Μεγάλωσα στα ροζ, στα φρου φρου και τις κούκλες. Η μάνα μου με έμαθε να αγαπώ, να φροντίζω, να κάνω ένα βήμα πίσω, να μην ενοχλώ.
Στην πορεία συνειδητοποίησα πως όλος ο κόσμος με θέλει γυναίκα. Ταπεινή, χωρίς φωνή.
Και σε ένα γύρισμα του χρόνου, έμαθα ότι για να επιβιώσω πρέπει να επιμείνω. Έμαθα ότι έχω φωνή, η οποία όταν ενώνεται με άλλες γίνεται ακόμη πιο δυνατή. Έμαθα να προστατεύω τον εαυτό μου αλλά και τις αδερφές μου.
Έμαθα πως όπου κι αν θέλω να πάω, θα τα καταφέρω. Όχι, δεν είναι εύκολη διαδρομή. Καμιά φορά τα παρατάω και μπαίνω κάτω από τα σκεπάσματα για μέρες. Άλλες βλέπω το φως και νιώθω ότι μπορώ να κατακτήσω τον κόσμο. Κάποιες φορές με βλέπω όμορφη. Κι άλλες φορές με βλέπω άσχημη. Κάποιες φορές πιστεύω σε μένα. Άλλες με κρίνω και αμφισβητώ την ίδια μου την ύπαρξη.
Κι αυτό το ταξίδι συνεχίζεται. Αλλά σήμερα είμαι μια μεγάλη γυναίκα με κόρες, αδερφές, φίλες και ανιψιές. Και είμαι περήφανη για όλες τους.
Είμαστε γυναίκες και ονειρευόμαστε έναν κόσμο διαφορετικό από αυτόν της Σταχτοπούτας και της Μικρής Γοργόνας. Άλλωστε το χρωστάμε στις μαμάδες μας, στις γιαγιάδες μας, στις προγιαγιάδες μας. Και κυρίως το χρωστάμε στο μέλλον μας: τα παιδιά.
Πώς μπορούν να βοηθήσουν τα βιβλία; Οι ιστορίες για ηρωίδες που πήγαν κόντρα στο κατεστημένο και διεκδίκησαν αυτά που τους αξίζουν. Πηγή έμπνευσης και δύναμης.
Τι συμβαίνει όταν απογοητευόμαστε από τα πολιτικά μας ιδανικά; Πώς μπορούμε να ορίσουμε τον εαυτό μας σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει; Υπάρχουν τελικά «καλοί» άνθρωποι; Το καταιγιστικό μυθιστόρημα της νομπελίστριας Doris Lessing απαντά σε μερικά από τα πιο κρίσιμα ερωτήματα του σύγχρονου ανθρώπου.
Το συγκλονιστικό πορτρέτο μιας γυναίκας που αναζητά την ταυτότητά της σε έναν κόσμο που αλλάζει.
Στο Λονδίνο του 1950 η συγγραφέας Άννα Βουλφ παλεύει με την έλλειψη έμπνευσης.
Χωρισμένη, με ένα παιδί, ανησυχώντας μήπως τρελαθεί, καταγράφει τις εμπειρίες της σε τέσσερα σημειωματάρια: ένα μαύρο για τη συγγραφική της ζωή, ένα κόκκινο για τις πολιτικές της απόψεις, ένα κίτρινο για τα συναισθήματά της και ένα μπλε για τα καθημερινά γεγονότα. Όμως ένα πέμπτο σημειωματάριο, το χρυσό, είναι αυτό στο οποίο τα σκόρπια νήματα της ζωής της συνδέονται και όλα αποκτούν νόημα…
Το Χρυσό σημειωματάριο είναι κατά γενική ομολογία το κορυφαίο έργο της Doris Lessing, ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα του 20ού αιώνα.
Πολύ συχνά, οι γυναίκες στην αρχαία ελληνική μυθολογία κατατάσσονται σε δύο κατηγορίες. είναι είτε δολοφονικές μέγαιρες με φριχτή κατάληξη είτε ενάρετα και τραγικά πιόνια με αμελητέα επίδραση.
Η Κίρκη είναι διαφορετική. Είναι μία από τις ελάχιστες γυναίκες της αρχαιότητας που επιτρέπεται να έχει δύναμη και δεν τιμωρείται γι’ αυτό στο τέλος της ιστορίας. Δεν είναι ούτε μοχθηρή ούτε αθώα, αλλά πολυσύνθετη.
Η Κίρκη αντιπροσωπεύει τη γυναικεία δύναμη και αυτό προκαλεί και τρομάζει. Είναι η γυναίκα που έχει περισσότερη δύναμη απ’ όση η κοινωνία λέει ότι πρέπει να έχει.
Η Κίρκη μέσα από την ιστορία της Madeline Miller έρχεται να αποδείξει πόσο επίκαιρη παραμένει η ιστορία της.
Μεγαλώνοντας κορίτσια που αγαπούν τον εαυτό τους
Ας ξεκινήσουμε με μια παραδοχή: Ο κόσμος μας είναι αρκετά τοξικός για τα κορίτσια. Τα κορίτσια μεγαλώνουν ακούγοντας ότι μπορούν να γίνουν ό,τι θέλουν, όμως πολύ συχνά νιώθουν ότι πρέπει να το κάνουν τέλεια. Δεν υπάρχει χώρος για λάθη ή ατέλειες, δεν υπάρχει ανοχή στα ελαττώματα. Ο φόβος του να ντροπιαστούν ή να κριθούν μπορεί να υποσκάψει τις δυνατότητές τους και να τους στερήσει την ευτυχία.
Οι προκλήσεις είναι πολλές και η πρόοδος αργή. Θα διανύσουμε, όμως, όση απόσταση κι αν χρειαστεί για να σπάσουμε τα κοινωνικά καλούπια. Και αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός του βιβλίου. Δεν πρόκειται για ένα εξειδικευμένο εγχειρίδιο ανατροφής παιδιών που υπαγορεύει μια σειρά από υπέροχους-στη-θεωρία-αλλά-απίθανους-να-συμβούν-ποτέ κανόνες για γονείς που προκαλούν ενοχές. Είναι περισσότερο η οπτική γωνία τόσο της μητέρας όσο και του πατέρα που αντιμετωπίζουν τις ίδιες προκλήσεις που αντιμετωπίζετε κι εσείς αυτή τη στιγμή. Είναι αυτό που επιχειρούμε να κάνουμε τον περισσότερο καιρό, μέσα από τους περιορισμούς της ζωής και των ατελών εαυτών μας, να μεγαλώσουμε κόρες που αγαπούν τους εαυτούς τους.
Ασφαλώς σε αυτές τις σελίδες θα βρείτε συμβουλές που μπορεί να μη λειτουργήσουν για τη δική σας οικογένεια. Ίσως θα αποτελέσουν έμπνευση για να σκεφτείτε μια διαφορετική, αλλά το ίδιο αποτελεσματική, προσέγγιση που θα ταιριάζει στη δική σας μοναδική κατάσταση. Ή ίσως και όχι. Ας συμφωνήσουμε απλώς από την αρχή ότι στοχεύουμε στο να είμαστε «αρκετά καλοί γονείς».
«… Δύσκολο πράμα να είσαι γυναίκα. Κι αν τα σπλάχνα σας αθέλητα καρπίσουν, μη βγάλετε άχνα σε παπά.
Με την καρδιά και το μυαλό σας κουβεντιάστε το. Και μη θαρρείτε πως θα κάνετε φονικό και θα πάτε στην Κόλαση, αν κρίνετε πως άλλη λύση δεν υπάρχει.
Αγγελοποιοί είμαστε να λέτε. Στέλνουμε αγγελούδια στον Παράδεισο για να μη ζήσουν στην Κόλαση αυτού του κόσμου».
Έτσι έγραφε το τεφτέρι της Παγώνας, της νεκρής μαμής του Παράδεισου, του χωριού όπου μεγάλωσε η Ανθή, η κόρη του πανούργου παπα-Δρόσου τη δεκαετία του ’60.
Από αυτό το κειμήλιο και από τη Λούλα την πόρνη γύρεψε απελπισμένα βοήθεια για να σωθεί από το δίλημμα στο οποίο βρέθηκε άθελά της εγκλωβισμένη.
H ηρωίδα θα βρει αναπάντεχα την άκρη στη μονή της Αγίας Λεχούσας χάρη στις γνώσεις της μοναχής Υακίνθης και στην αυτοθυσία του δάσκαλου Στρατή Κλωναρίδη.
Έκτοτε μάχεται στο υπόγειο της οδού Ήρας 12 για το δικαίωμα των γυναικών να ορίζουν την καρδιά και το σώμα τους.
Μόνο που ως τα στερνά της τη βασανίζει η αρχέγονη αμφιβολία αν είναι φόνισσα ή… αγγελοποιός, αν η αυτοδιάθεση και η ελευθερία είναι αμαρτία ή δικαίωμα.
Ένα βιβλίο που αποδεικνύει ότι η γυναίκα είναι το κόμμα, η τελεία και το θαυμαστικό σε κάθε νόημα της ζωής.
Η γυναίκα δεν είναι απλώς το συμπλήρωμα στη ζωή του άντρα, κάτι σαν το παράρτημα σ’ ένα κείμενο.
Είναι το κόμμα, η τελεία και το θαυμαστικό στη δημιουργία του Παντοδύναμου.
Κι αν μπει σε λάθος θέση, χάνεται και το νόημα αυτού του κόσμου.
Έξι γυναίκες, μια ιστορία με κοινό συνδετικό κρίκο που ενώνει όλα τα κομμάτια μιας μακριάς αλυσίδας.
Στόχος ζωής για τη Βέρα είναι να γίνει γιατρός, κι έτσι η επιτυχία της στην Ιατρική Σχολή Αθηνών την κάνει να πετάει στα ουράνια.
Μαζί με τη γιαγιά της ζουν σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας και, παρότι τα φέρνουν δύσκολα βόλτα, ποτέ δεν ένιωσε να της λείπει τίποτα.
Η αγάπη περισσεύει στη ζωή της, το ίδιο και η πίστη και η υποστήριξη από την κυρα-Βαρβάρα, που καμαρώνει για την εγγόνα της.
Κάποια στιγμή όμως όλα γυρίζουν ανάποδα κι η Βέρα, με κομμένα φτερά, μένει μετέωρη στη μέση του πουθενά.
Μετά τον θάνατο της μητέρας της, ο κόσμος της μικρής Ρεβέκκας καταρρέει απότομα και η ζωή της αλλάζει ριζικά.
Λίγα χρόνια αργότερα, κι έχοντας ως στήριγμα τη θεία της Μίνα, πηγαίνει στην Αθήνα να σπουδάσει.
Πολύ σύντομα ανακαλύπτει συγκλονισμένη πως όλα όσα πίστευε ως τότε στηρίζονταν σ’ ένα μεγάλο ψέμα.
Οι τραγικές αλήθειες και οι φρικτές αποκαλύψεις που μία μία βγαίνουν στο φως μοιάζουν να μην έχουν τέλος.
Όλες συγκλίνουν σε ένα και μόνο πρόσωπο: αυτό που ανέκαθεν καταδυνάστευε και την ίδια.
Ένα ονειροπόλο κορίτσι είναι η Στέλλα, που όταν γνωρίζει τον μεγάλο έρωτα της ζωής της του δίνεται ψυχή τε και σώματι.
Ολομόναχη καθώς είναι στον κόσμο, αγκιστρώνεται πάνω του, παραβλέποντας κενά και αντιφάσεις, και παίρνει την πιο μεγάλη και καθοριστική απόφαση για το μέλλον της: να εγκαταλείψει τα όνειρά της και να τον ακολουθήσει.
Η Ευδοκία συνεχίζει να ζει με τους εφιάλτες της, η Μίνα ματαιοπονεί πως θα μπορέσει να συγχωρήσει και να ξεχάσει, ενώ η Ελένη αντιμάχεται μια αδιέξοδη, σκληρή πραγματικότητα.
Για τους μικρούς μας φίλους και τις μικρές μας φίλες…
Η επιμονή και το ταλέντο της την έκαναν γνωστή σε ολόκληρο τον κόσμο. Κάθε φορά που κάτι όμορφο ή δύσκολο της συνέβαινε, έβρισκε έναν ιδιαίτερο τρόπο για να αντλεί έμπνευση από αυτό στη ζωγραφική της.
Η δική της ζωή μας εμπνέει καθημερινά!
Η ισότητα – Σιμόν ντε Μποβουάρ
«Τι είναι η ισότητα;»
Η Σιμόν ντε Μποβουάρ ήταν μια Γαλλίδα φιλόσοφος που πίστευε ότι, αν τα κορίτσια και τα αγόρια μπορούσαν να κάνουν ό,τι ήθελαν και αντιμετωπίζονταν με τον ίδιο τρόπο, θα ήταν πιο ευτυχισμένα.
Με απλά λόγια τα παιδιά ανακαλύπτουν βασικές αρχές της φιλοσοφίας.
Η πριγκίπισσα με τη μαύρη μάσκα
Αυτή η πριγκίπισσα αυτή είναι διαφορετική. Φορά τη μαύρη μάσκα της και βοηθά όσους έχουν ανάγκη!
Μια συναρπαστική σειρά για παιδιά με την μια περιπέτεια να διαδέχεται την άλλη. Ιστορίες απλά και κατανοητά γραμμένες με το πιο σημαντικό μήνυμα: οι άνθρωποι, μεγάλοι και μικροί, γυναίκες και άντρες, δεν είναι μονοδιάστατοι. Καθένας, όσο χαμηλών τόνων κι αν είναι, μπορεί να έχει και μια πολύ δυναμική πλευρά.
Και μια πριγκίπισσα που δεν χρειάζεται να φοράει πάντα ροζ!
20 σπουδαία κορίτσια που άλλαξαν τον κόσμο
20 κορίτσια με μεγάλα όνειρα, εκπληκτικά ταλέντα και απίστευτη δύναμη που έγιναν σπουδαίες γυναίκες!
Ποιο ήταν το μυστικό αυτών των κοριτσιών;
Έμαθαν να αφουγκράζονται τον εαυτό τους και να ακολουθούν το πάθος που είχαν κρυμμένο στην καρδιά τους.
Έπειτα, επένδυσαν πολύ χρόνο και κόπο για να κατακτήσουν τους στόχους τους, ακόμα και όταν κανένας δεν πίστευε ότι θα τα καταφέρουν.
Αυτός είναι ο λόγος που προτείνουμε να διαβάσετε τις ιστορίες τους προσεκτικά και να αναλογιστείτε τα σπουδαία κατορθώματα στη ζωή τους.