Γράφει η συγγραφέας και ψυχολόγος Φρόσω Φωτεινάκη.
Λίγους μήνες πριν είχα την τεράστια χαρά και τιμή να δεχθώ πρόσκληση από την Σύμπλευση, την αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία που έχει σκοπό την υποστήριξη και βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων των ελληνικών ακριτικών νησιών, για να συμμετέχω στον φετινό, 9ο Διάπλου τους, παρουσιάζοντας στους μαθητές απομονωμένων νησιών το βιβλίο μου «Να σε κάνω μια αγκαλιά;», με θέμα το ασφαλές άγγιγμα.
Η χαρά και η συγκίνηση μου απερίγραπτη, σκεπτόμενη πως παρέα με το βιβλίο μου θα ταξιδέψουμε τόσο μακριά, με την γενναιόδωρη υποστήριξη της Διόπτρας.
Την Πέμπτη 27 Απριλίου συναντηθήκαμε στο Λαύριο, φορτώνοντας τα 12 φουσκωτά σκάφη που θα μας μετέφεραν στα νησιά με σύγχρονο ιατροφαρμακευτικό εξοπλισμό για την παροχή των ιατρικών υπηρεσιών στους κατοίκους, με βιβλία και παιχνίδια για τους μικρούς νησιώτες που θα συναντούσαμε και φυσικά με πολλή αγάπη, και ξεκινήσαμε για τον πρώτο μας προορισμό, την πανέμορφη Σίκινο!
Εκεί, ζήσαμε την πιο θερμή υποδοχή από τον Δήμαρχο και τους κατοίκους του νησιού και ξεκινήσαμε το στήσιμο των ιατρείων στον χώρο του σχολείου, αλλά και την διεξαγωγή πολιτιστικών δράσεων για μικρούς και μεγάλους. Με τον ένα μαθητή του Νηπιαγωγείου και τους 7 μαθητές του Δημοτικού Σικίνου παίξαμε , ζωγραφίσαμε και συζητήσαμε για όλα τα αγγίγματα που απολαμβάνουμε αλλά και για τα αγγίγματα που δεν επιθυμούμε, μάθαμε να λέμε «Στοπ!», όταν κάποιος μας πλησιάζει και δεν επιθυμούμε να μας αγγίξει ενώ ζωγραφίσαμε το χέρι της εμπιστοσύνης, διακρίνοντας τους ασφαλείς , προσιτούς ενήλικες στους οποίους στρεφόμαστε όταν μας συμβαίνει κάτι που μας προκαλεί δυσάρεστα συναισθήματα, όπως ντροπή, ενοχή, φόβο, θλίψη, αγωνία, άγχος.
Η ηρωίδα του βιβλίου, η Αντιγόνη, έδωσε στα παιδιά εργαλεία για να διακρίνουν το ασφαλές άγγιγμα και όλοι μαζί μάθαμε να κάνουμε μια σφιχτή αγκαλιά… τον εαυτό!
Επόμενη στάση η απερίγραπτης ομορφιάς Δονούσα! Ταξιδέψαμε γεμάτοι ευγνωμοσύνη για όσα ζήσαμε στη Σίκινο, για να συναντήσουμε την ολόθερμη υποδοχή των κατοίκων της Δονούσας. Δε θα ξεχάσω ποτέ τα παιδιά του νησιού να τρέχουν ασταμάτητα στα σοκάκια, χωρίς αγωνία, χωρίς πίεση χρόνου, από το πρωί μέχρι την δύση του ήλιου. Γελαστά, γεμάτα ζωντάνια, χαρούμενα που θα μοιραζόμασταν μαζί την αφήγηση ενός παιδικού βιβλίου και θα κάναμε παιχνίδια και ζωγραφική! Στο μονοθέσιο Δημοτικό σχολείο Δονούσας συνάντησα τους 6 μαθητές του σχολείου και μαζί μοιραστήκαμε μοναδικές στιγμές!
Τα παιδιά ζωγράφισαν την αγκαλιά όπως θα ήθελαν να την δέχονται, έγιναν «πειραχτήρια» και σήκωσαν ψηλά την ταμπέλα που γράφει «Σταμάτα!» σε όποιον δεν θέλουμε να μας πλησιάσει. Μιλήσαμε για τα μυστικά και μάθαμε πότε αποκαλύπτουμε ένα μυστικό δείχνοντας εμπιστοσύνη στο σώμα μας και στο συναίσθημα που μας προκαλεί το μυστικό αυτό! Στο τέλος της δράσης κάναμε μια μεγάλη, συναινετική αγκαλιά.
Τελευταία στάση για εμένα οι Αρκιοί, ένα νησί 40 κατοίκων με ένα μόνο παιδί, έναν μοναδικό μαθητή που δεν κατάφερα να συναντήσω μιας και βρισκόταν σε εκδρομή με την δασκάλα του. Η Αγκαλιά μου τοποθετήθηκε στο ράφι του θρανίου του και τον περιμένει, παρέα με το εκπαιδευτικό υλικό που συνοδεύει το βιβλίο, για να τα μοιραστεί με την δασκάλα του μαθαίνοντας τον αυτοσεβασμό, την αυτοπροστασία και την αγκαλιά στον εαυτό!
Η Σύμπλευση συνεχίζει το πολύτιμο ταξίδι της σε Λειψούς, Αγαθονήσι, Θύμαινα, Φούρνους και Ικαρία! Η Αγκαλιά θα μπει σε όλες τις βιβλιοθήκες των Νηπιαγωγείων και των Δημοτικών σχολείων όλων των νησιών του Διάπλου, με την ευγενική χορηγία της Διόπτρας, και εγώ θα κρατήσω στην αγκαλιά μου όλες τις ζεστές αναμνήσεις του πιο πλούσιου, πολύτιμου, χρήσιμου ταξιδιού της ζωής μου.
Μέχρι το επόμενο!
