Υπάρχει μια σχέση άφθαρτη στον χρόνο. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, ακόμα κι αν τη χάσεις από τη ζωή σου ή φύγεις μακριά, αυτή η σχέση είναι μοναδική. Είναι η σχέση με τη μαμά ή μητέρα ή μάνα ή όπως αλλιώς μπορεί να την αποκαλείς.
Μητέρα δεν είναι μόνο η βιολογική, αλλά είναι εκείνη που σε μεγάλωσε, που πόνεσε μαζί σου, που ξενύχτησε πάνω από το προσκεφάλι σου, που έτρεξε όταν χτύπησες. Που σε πήγε πρώτη μέρα στο σχολείο. Που αγωνιούσε στο λύκειο τι ώρα θα γυρίσεις και ήρθε να σε δει όταν αποφοίτησες από τη σχολή. Που πόνεσε μαζί σου στην πρώτη σου ερωτική απογοήτευση. Είναι πάντα εκεί για σένα, και μερικές φορές πριν καν της το ζητήσεις.
Στις 9 Μαΐου γιορτάζουμε αυτή τη γυναίκα, στην οποία χρωστάμε την ύπαρξή μας. Για ορισμένους είναι μια απλή Κυριακή, όπως όλες οι άλλες Κυριακές του χρόνου, ενώ για άλλους αποτελεί μια υπενθύμιση. Μια υπενθύμιση της αγάπης δίχως όρια, της πιο υπέροχης σχέσης στη ζωή μας, του λιμανιού μας. Γιατί μπορεί αυτή η σχέση να δοκιμάζεται, να μην είναι στα καλύτερά της, να περνάει από τσακωμούς, στεναχώριες ή να κρύβει πληγές, αλλά είναι η πιο σημαντική σταθερά μας.
Η μαμά μας. Και ίσως να είναι και μια καλή ευκαιρία, να σηκώσεις το τηλέφωνο και να την καλέσεις, να μην πεις ξανά την ίδια δικαιολογία «δεν προλαβαίνω λόγω δουλειάς». Να της πεις «σ’αγαπώ» γιατί έχει ανάγκη να το ακούει. Να πιεις εκείνον τον καφέ μαζί της, να κουβεντιάσετε αληθινά, να την κάνεις την πιο τρυφερή αγκαλιά. Ειδικά, ο τελευταίος χρόνος μας έδειξε πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ούτε καν, η μαμά σου.
Ένα βιβλίο για τη μοναδική σχέση μητέρας και κόρης. Ένα βιβλίο-φυλακτό για όλες τις γυναίκες. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στη μεγάλη σειρά των γυναικών που εναλλάσσονται στη θέση της μάνας και της κόρης.
Για όλα όσα θα θέλαμε να πούμε στις κόρες μας και στις μητέρες μας, αλλά συχνά το αφήνουμε για μια άλλη στιγμή, που δεν έρχεται ποτέ…
Από τη στιγμή που γεννιούνται, τους χαρίζουμε την καρδιά µας χωρίς δεύτερη κουβέντα για να τους προστατεύει από κάθε αναποδιά. Στα πέντε, µας κοιτάνε στα µάτια και στην εφηβεία οποιαδήποτε τρυφερότητα είναι αιτία πολέμου, αλλά στα τριάντα ξαφνικά συνειδητοποιούν ότι «μάνα είναι µόνο μία». Έτσι, σε μια μόνο στιγμή, χωρίς να το καταλάβουμε, οι ρόλοι αντιστρέφονται και είμαστε εμείς πια υπό την προστασία τους.
Αυτό είναι ένα βιβλίο για να πούμε όλα όσα θα θέλαμε στην πιο αδιαπραγμάτευτη αγάπη της ζωής µας, τους γιους μας.
Οι περισσότερες κόρες έχουμε τεράστια αδυναμία στον πατέρα μας. Ένας έρωτας με την πρώτη ματιά, μια σχέση που καθορίζει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το άλλο φύλο, ένα πρότυπο που μας κυνηγά σε όλη μας τη ζωή και ένα μέτρο σύγκρισης για κάθε άντρα που συναντάμε. Κοντά του νιώθουμε ασφαλείς και η έλλειψή του μας ωθεί να ψάχνουμε αγωνιωδώς για κάτι που θα μπορούσε να καλύψει το κενό του.
Η αλήθεια είναι ότι δεν τον ξεπερνάμε ποτέ και ας μην το παραδεχόμαστε. Όμως και οι μπαμπάδες μας δεν έχουν μάτια για άλλη, εκτός και αν είναι η αδελφή μας. Μεγαλωμένοι να μη δείχνουν τα αισθήματά τους, τα λόγια που τελικά δεν ειπώνονται δημιουργούν σχέσεις που κινούνται κάπου μεταξύ υπερπροστασίας και λατρείας.
Αυτό είναι ένα βιβλίο για να πούμε όλα όσα θα θέλαμε στον πρώτο μεγάλο έρωτα της ζωής μας.