Γράφει η Ζωή Παπαδοπούλου
Τι να πρωτοπεί κανείς για τη «Σχολή των Θεών»… τόσο ζωντανό, διαχρονικό βιβλίο, γεμάτο εικόνες από την ζωή σχεδόν όλων μας.
Εγώ το βιβλίο αυτό το ανακάλυψα πριν από 10 χρόνια, σε μία περίοδο της ζωής μου, που αναζητούσα απαντήσεις, που ήθελα να βγω από αδιέξοδα που ένιωθα ότι είχα δημιουργήσει εγώ αλλά δεν το παραδεχόμουν. Και εμφανίστηκε βεβαίως μαγικά μπροστά μου. Σε μία από τις περιοδείες μου κι ενώ βρισκόμουν σε ένα απομονωμένο νησί, το είδα να στέκεται στο διπλανό τραπέζι ενός καφέ, στο οποίο είχα βρεθεί μετά από πολύ παρακαλετό φίλων, επειδή ήμουν κουρασμένη από το ταξίδι.
Η λατρεία που έχω στα βιβλία, με έκανε να ξεχάσω την κούραση και ξαφνικά τα μάτια μου έλαμψαν, σαν να ήξερα ότι διαβάζοντας το θα άλλαζα μεγάλο μέρος της ζωής μου εως τώρα. Το βιβλίο είχε ξεχαστεί από έναν φίλο του ιδιοκτήτη, ο οποίος μου έδωσε το ελεύθερο να το δανειστώ μέχρι να φύγω από το νησί. Η κούραση μου πήγε περίπατο μόλις το άνοιξα και άρχισα να το ξεφυλλίζω… με τους φίλους μου να με βρίζουν ως συνήθως που δεν ασχολούμαι μαζί τους.
Έτσι, λοιπόν, ξεκίνησε το ταξίδι μου στον οικείο κόσμο κατ’εμέ του Dreamer. Για εμένα αυτή η περιγραφή του κόσμου μέσα από τα μάτια του Dreamer, ήταν ακριβώς αυτό που αναζητούσα, μια ζωή μέσα από το Όνειρο. Το κεντρικό του νόημα σύμφωνα με την δική μου οπτική, ότι ο κόσμος είμαι εγώ και όχι το αντίθετο, αλλά και η εστίαση στην απελευθέρωση μας από τον κόσμο έξω από εμάς, έδωσε μία νέα πνοή στην ζωή μου, σαν να με έκανε να νιώσω ελαφρύτερη.
Επιστρέφοντας στην Αθήνα το αγόρασα και το τελείωσα μέσα σε 10 ημέρες. Με υπογραμμίσεις σε όλο το βιβλίο και το τετράδιο των σημειώσεων μου με τα αποφθέγματα που ήθελα να έχω μαζί μου, να γεμίζει.
Σήμερα κι ενώ βρισκόμουν σε μία περίοδο άκρως μεταβατική, έκανε και πάλι την εμφάνιση του -μαγικά και απροσδόκητα- από την αγαπημένη μου και πολύτιμη φίλη Αλεξάνδρα Αυγερινού, από τις εκδόσεις Διόπτρα, με νέα αναζωογονητική μετάφραση και με εμένα να χαμογελάω και να αντιλαμβάνομαι ότι ο δρόμος της αυτογνωσίας είναι μακρύς, γεμάτος σημάδια-βιβλία ανθρώπους, που σε βοηθούν να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι ο κόσμος που σε ταλαιπωρεί και σε εμποδίζει να ολοκληρώσεις με επιτυχία ό,τι μα ό,τι επιθυμείς, είναι Μέσα σου. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να του δώσεις την ευκαιρία να τον ακούσεις!
*Το πρώτο βιβλίο που είχα αγοράσει 10 χρόνια πριν, το χάρισα σε μία φίλη μου που ένιωθα ότι θα της χρειαζόταν. Ένα απόγευμα Τρίτης ήρθε -χωρίς βεβαίως να έχω επισημάνει κάτι- η νέα αναθεωρημένη έκδοση από τις εκδόσεις Διόπτρα στην πόρτα μου!
Η Σχολή των Θεών είναι ένα βιβλίο διαφορετικό από τα άλλα.
Θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ψυχολογικό, κοινωνικό, ακόμα και να το δούμε ως ένα χρονικό, στην πραγματικότητα όμως καμία ταμπέλα δεν θα μπορούσε να το περιχαρακώσει.
Ο ήρωας του βιβλίου, που είναι και ο αφηγητής, ζει μια συνηθισμένη, συμβατική ζωή, μέχρι τη στιγμή που εμφανίζεται στον δρόμο του ο Dreamer, για να του αποκαλύψει τη δυνατότητα μιας άλλης πραγματικότητας: ο κόσμος είναι όπως τον ονειρεύεσαι, θα του πει… Ένα μήνυμα αισιόδοξο δίχως άλλο, που δίνει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να κυριαρχήσει στο πεπρωμένο του. Συγχρόνως, όμως, και ένα μήνυμα ανείπωτης ευθύνης.
Το βιβλίο αυτό στοχεύει να σου αλλάξει τη ζωή, όπως με τον καιρό είδε ο αφηγητής και τη δική του ζωή να αλλάζει χάρη στις συναντήσεις του με τον Dreamer. Ένα βιβλίο με νόημα και συμβολισμό, που το διαπερνά η υποψία ενός μυστηρίου: Ποιος είναι λοιπόν ο Dreamer; Ποιος θα μπορούσε άραγε να είναι; Και ποιος είναι ο τόπος από τον οποίο ηχεί η άχρονη αλλά πάντοτε επίκαιρη φωνή Του;