Γράφει ο Βαγγέλης Γιαννίσης. Επιτηρεί ο γάτος του ο Jax.
Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι: όσοι διαβάζουν μετά μουσικής και όσοι διαβάζουν δίχως να πέφτει καρφίτσα -και αν τύχει και πέσει, μεταμορφώνονται στον Σαμαήλ (δεν ξέρετε ποιος είναι ο Σαμαήλ; Τρέξτε και διαβάστε γρήγορα τον Χορό των Nεκρών, προτού φάτε σπόιλερ από κάποιο φίλο/φίλη που τον έχει ήδη διαβάσει!) και θερίζουν κόσμο!
Ανήκω στην πρώτη κατηγορία. Η μουσική για μένα συνοδεύει τα βιβλία όπως το gouda συνοδεύει ένα ποτήρι Merlot. Όπως το τόνικ συνοδεύει το τζιν. Όπως το τζατζίκι συνοδεύει τον γύρο (ή, για να το πάμε πιο σουηδικά, όπως η μαρμελάδα μύρτιλλο συνοδεύει τα κεφτεδάκια). Οπότε, τι άλλο θα μπορούσα να μοιραστώ μαζί σας, παρά τις μουσικές προτάσεις μου, με τις οποίες μπορείτε να απολαύσετε ένα καλό βιβλίο.
>Αν διαβάζετε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, δοκιμάστε να το ζευγαρώσετε με το άλμπουμ Sunset Mission των Bohren & Der Club of Gore. Το σαλόνι σας θα γεμίσει απότομα με τους γλυκούς ήχους του σαξοφόνου, της γλυκιάς μυρωδιάς του καπνού και την αψάδα του ουίσκι. Δίπλα σας, αν είστε τυχεροί, ίσως δείτε τον Philip Marlowe να σας κλείνει το μάτι.
>Αν διαβάζετε ένα δυστοπικό μυθιστόρημα, το Koyaanisqatsi του Philip Glass θα οξύνει τη μαυρίλα του κόσμου στον οποίο θα σας μεταφέρει το βιβλίο. Μινιμαλιστική μουσική, συνοδεία χορωδίας στη γλώσσα των ιθαγενών Χόπι. Δύσκολα θα το βγάλετε από το μυαλό σας τις επόμενες μέρες.
>Αν διαβάζετε ένα ιστορικό μυθιστόρημα, η Σεπτεμβριανή Συμφωνία του Wojciech Kilar θα προσδώσει την απαραίτητη επιβλητικότητα στο βιβλίο και θα σας γεμίσει το στήθος με φλόγα, η οποία δεν θα σβήσει αφού γυρίσετε και την τελευταία σελίδα.
>Αν διαβάζετε ένα ερωτικό/αισθηματικό βιβλίο, η μελωδία που έγραψε ο Zbigniew Preisner για τη Διπλή ζωή της Βερονίκ θα κάνει την καρδιά σας να σκιρτήσει ένα τσακ περισσότερο.
>Αν διαβάζετε ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας, το Medusa των Clan of Xymox είναι η επιλογή του Jax (που ως γνωστόν είναι λάτρης των μυθιστορημάτων ΕΦ, αλλά και της μουσικής των αγαπημένων Ολλανδών).