Οι Αδερφοφάδες του Νίκου Καζαντζάκη στο θέατρο!

«Θέλει, λέει, να ‘ναι λεύτερος. Σκοτώστε τον!» – Νίκος Καζαντζάκης, Οι Αδερφοφάδες

Το αριστουργηματικό βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη «Οι Αδερφοφάδες», ένα ανατριχιαστικά επίκαιρο μυθιστόρημα, συγκινεί και συγκλονίζει με την τραγική σκιαγράφηση μιας από τις πιο επίπονες περιόδους της νεότερης ελληνικής ιστορίας, του ελληνικού εμφυλίου πολέμου (1944- 1949).

Η Καζαντζάκεια Κιβωτός διοργανώνει και παρουσιάζει μια σειρά μουσικολογοτεχνικών βραδιών μνήμης και τιμής, με επίκεντρο το συνταρακτικό αυτό μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη, ξεκινώντας από τη Δευτέρα 23 Μαΐου, ώρα 21:00 μ.μ., στο Θέατρο Βρετάνια.

Η Νίκη Σταύρου, πνευματική δικαιούχος των έργων του Νίκου Καζαντζάκη, θα απαγγείλει αποσπάσματα του έργου, τα οποία έχει επιμεληθεί και διασκευάσει.

Η μεσόφωνος Λίλιαν Τσατσαρώνη θα ερμηνεύσει τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, ένα τραγούδι του Γιώργου Καγιαλίκου σε στίχους Δημήτρη Αναγνωστόπουλου, καθώς και ελληνικά και ξένα παραδοσιακά, με συνοδεία πιάνου από τη Δήμητρα Κακάκη.

Πληροφορίες:

Πού;

ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΕΤΑΝΙΑΠανεπιστημίου 7, Αθήνα 10564

Πότε;

Δευτέρα 23 Μαΐου 2022

Ώρα έναρξης 9:00 μ.μ.

Είσοδος* 4 ευρώ

Διάρκεια: 70 λεπτά

Εισιτήρια στο viva.gr.

Καζαντζάκεια Κιβωτός είναι μια αστική, μη κερδοσκοπική φιλοζωική εταιρεία φροντίδας εγκαταλελειμμένων και αδέσπoτων ζώων. Τα έσοδα της παράστασης θα διατεθούν για τη διάσωση, σίτιση και περίθαλψή τους. Εδώ μπορείτε να ακολουθήσετε και τη σελίδα της στο Facebook.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Οι Αδερφοφάδες του Νίκου Καζαντζάκη μιλούν για την αδελφοκτόνο σύγκρουση σε ένα χωριό κατά τον Ελληνικό Εμφύλιο στα τέλη τής δεκαετίας τού 1940. Οι χαρακτήρες είναι βγαλμένοι από αρχαία ελληνική τραγωδία. Πολλοί από τους χωριανούς, μαζί και ο Καπετάν Δράκος, ο γιος τού εφημέριου, ο παπα-Γιάνναρος, πήραν τα βουνά και ενώθηκαν με τους κομμουνιστές αντάρτες. Είναι Μεγάλη Εβδομάδα και, με τον φόνο, τον θάνατο και την καθημερινή καταστροφή, ο παπα-Γιάνναρος αισθάνεται ότι κουβαλάει στους ώμους του τις αμαρτίες τού κόσμου…

Ο Νίκος Καζαντζάκης το 1948.

Ένα από τα συγκλονιστικά αποσπάσματα του βιβλίου που δείχνουν το αληθινό πρόσωπο του πολέμου:

Αυτό είναι ο πόλεμος… 12 του Φλεβάρη. Από τα ξημερώματα συναγερμός• ζώσαμε το χωριό, μην ξεφύγει κανένας• διαταγή να πιάσουμε όσους έχουν συγγενείς στο αντάρτικο -τους γονέους, τους αδερφούς, τις γυναίκες- και να τους μαντρίσουμε στο συρματόπλεγμα, κάτω σε μια χωνωτή λακκούβα απόξω από το χωριό.

Μπήκαμε το λοιπόν πρωί πρωί στα σπίτια, αρπάζαμε τις γριές, τους γέρους, τις γυναίκες, θρήνος σηκώθηκε σε όλα τα σπίτια, πιάνουνταν από τις πόρτες, από τα παράθυρα, από τα φρόχειλα του πηγαδιού τους, δεν ήθελαν να ξεκολλήσουν.

Τους χτυπούσαμε τα χέρια με τον υποκόπανο, τους ξεσκίζαμε τα πουκάμισα και σακάκια έτσι που τους τραβούσαμε, πληγώσαμε κάμποσους όσο να τους βάλουμε στη γραμμή και να τους κατεβάσουμε στη λακκούβα.

Στην αρχή η καρδιά μου είχε πιαστεί, μου “ρχουνταν να βάλω τα κλάματα• δεν μπορούσα να βλέπω την αδικία και ν” ακούω το θρήνο. Οι γριές μάνες με κοίταζαν με μίσος, σήκωναν τα χέρια και μου “ριχναν την κατάρα τους• κι εγώ τις τραβούσα με τη βία και μου “ρχουνταν να πέσω στα μαραμένα στήθια τους και να πιάσω κι εγώ μαζί τους τα κλάματα.

«Τι κάμαμε; Γιατί μας φυλακώνουν στα σύρματα; Τι φταίμε;» φώναζαν. «Τίποτα, τίποτα», τους απαντούσα, «τίποτα τίποτα δε φταίτε, πάμε».

Μα σιγά σιγά -τι ΄ναι λοιπόν το βρωμερό επικίντυνο αυτό ζώο που το λέμε άνθρωπο;- σιγά σιγά αγρίευα• με το να κάνω άθελά μου θυμωμένες χειρονομίες, θύμωσα• άρχισα να κοπανώ με λύσσα τα χέρια που “ταν γαντζωμένα στις πόρτες, ν” αδράχνω τις γυναίκες από τα μαλλιά και να τσαλαπατώ τα παιδιά με τις αρβύλες μου.

Δείτε και αυτό: Η Ασκητική του Νίκου Καζαντζάκη στο θέατρο

Σχολιάστε

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν κοινοποιείται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *