Ένα βιβλίο που εκ πρώτης όψης μπορεί να σας φανεί ότι ανήκει στην κατηγορία του παιδικού. Η μόνη όμως σχέση που θα μπορούσε να έχει με ένα παιδικό βιβλίο είναι η έννοια της αθωότητας των συναισθημάτων.
Οι χαρακτήρες του βιβλίου αυτού ενσαρκώνονται από ζώα: μια κότα, δυο πάπιες και μια νυφίτσα. Κάθε χαρακτήρας και ένα σύνολο αξιών. Κάθε σύνολο αξιών και μια διαφορετική προοπτική του κόσμου όπως τον αντιλαμβανόμαστε ή όπως θα μπορούσαμε να τον αντιληφθούμε. Πιο συγκεκριμένα, η πλοκή οργανώνεται γύρω από την προσπάθεια μιας κότας να υπερπηδήσει τους φραγμούς που θέτει η κοινωνία καθώς και τα αντίστοιχα στερεότυπα, στα πλαίσια ενός αγώνα να δώσει σάρκα και οστά στο Όνειρο της Ζωής της.
Η ιστορία της Κότας θα αγκαλιάσει την καρδιά σας απλώνοντας μια καταπραϋντική ζεστασιά στην ψυχή σας, σε μια προσπάθεια να επουλώσει τις πληγές που ανοίγονται καθημερινά σε αυτήν, εξαιτίας της έκπτωσης των αξιών που υπομένουμε με χαρακτηριστική απάθεια.
Το όνειρο της Κότας συναθροίζει τα αμίλητα όνειρα του καθενός από εμάς. Όνειρα που δεν έχουμε τη δύναμη να κυνηγήσουμε γιατί έχουμε μάθει να συμβιβαζόμαστε και να δηλώνουμε υποταγή στο σύστημα. Γι΄αυτό, μια τέτοια πνευματική επανάσταση δεν θα μπορούσε να εκφραστεί καλύτερα παρά μόνο μέσα από τη «φωνή» ενός ζώου, μιας και το τελευταίο, συντονισμένο ακόμα στην καρδιά του Κόσμου, υπενθυμίζει τις ξεχασμένες αξίες σε εμάς, τους συλημένους και μεταλλαγμένους από όλον αυτό τον κατασκευασμένο πολιτισμό που έχει εξορίσει το Ιερό και το Αθώο, εκφυλίζοντας και υποβιβάζοντάς το.
Η ιστορία της Κότας είναι στην ουσία μια σειρά από δοκιμασίες που μας οδηγούν στα δυσεύρετα συστατικά της ευτυχίας και του νοήματος της ζωής: αγάπη, αυτοθυσία, αθωότητα, πείσμα, επιμονή, μάτια προσηλωμένα στη Φύση. Όλα συνοψίζονται στην Αγάπη. Όλα θεραπεύονται με την Αγάπη. Αγάπη όμως αγνή και ανιδιοτελής, μακριά από το δούναι και λαβείν. Ο πυρήνας αυτού του κόσμου είναι η αγάπη, που σαν φύτρα δυνατή απλώνει τα δροσερά κλωνάρια της και τυλίγει τους «εύφορους» ανθρώπους, μόνο για να βλαστήσουν τα πολύτιμα μπουμπούκια της. Να δουν και οι στείροι άνθρωποι, ώστε να ζηλέψουν την Αγάπη, και να προετοιμαστούν γι” αυτή. Να ποτίσουν τα χερσοτόπια της ψυχής τους με τραχιά δάκρυα και όσο πληθαίνουν τα ποτάμια αυτά τόσο τα δάκρυα θα «ξεπλένουν» μακριά την κακία και τη μικροψυχία. Τότε θα ξεπροβάλουν δειλά οι γελαστοί καρποί της Αγάπης.
Κάπως έτσι θα σας βρει και εσάς το τέλος του βιβλίου αυτού: με δάκρυα στα μάτια και με μια δυνατή ανάγκη να ανοίξετε επιτέλους τα φτερά σας.
Ακολουθήστε το Pickabook στο: https://www.facebook.com/books1987