Γράφει η Ψυχολόγος-Οικογενειακή Θεραπεύτρια Αναστασία Κλαδευτήρα
Έχει συμβεί πολλές φορές αυτή την περίοδο αυξημένης δυσκολίας και προκλήσεων, να αναφερθεί σε συζητήσεις η λέξη “ψυχοθεραπεία” και οι περισσότεροι να υπερθεματίσουν ότι “όπως είναι οι συνθήκες, χρειαζόμαστε όλοι”. Η αλήθεια είναι ότι όλοι καλούμαστε να υπάρξουμε – αλλά και να συν-υπάρξουμε – σε έναν κόσμο πολύπλοκο, συνεχώς μεταβαλλόμενο, με πολλές απαιτήσεις. Χρειάζονται όμως όλοι τη συμβολή της ψυχοθεραπείας; Ο στόχος της ψυχοθεραπείας είναι να βοηθήσει όσα άτομα δεν τη βιώνουν ως έτσι, να ζήσουν μια ζωή εσωτερικής ηρεμίας και ικανοποίησης, μια ζωή δημιουργική, την οποία μοιράζονται με τους άλλους σε ένα πλαίσιο επικοινωνίας που υπηρετεί την αρμονική συνύπαρξη και εξέλιξη όλων. Η ψυχοθεραπεία βοηθά τα άτομα να κατανοήσουν τις συμπεριφορές τους, τους ρόλους τους, τις αληθινές τους αξίες και να αναρωτηθούν για το νόημα της ζωής και των εμπειριών τους. Δεν επιδιώκει να “διορθώσει” την προσωπικότητα κάποιου ή να τον απαλλάξει από οτιδήποτε θεωρεί ελαττωματικό στο χαρακτήρα του. Διαμορφώνοντας ένα ασφαλές περιβάλλον αποδοχής, ενθάρρυνσης, συνεργασίας και αμοιβαίας διερεύνησης, δίνει τη δυνατότητα της αναζήτησης της βαθύτερης αλήθειας.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να σταθούμε, να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να αναρωτηθούμε ποιοι αληθινά είμαστε. Να τολμήσουμε να παραδεχθούμε όλα τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας, ακόμη και εκείνα που δεν μας αρέσουν, να τα αποδεχθούμε και να συνδεθούμε με τους άλλους σε ένα πλαίσιο σεβασμού της μοναδικότητας που φέρει ο καθένας. Συνήθως κοιταζόμαστε σε έναν καθρέφτη που καλείται να μας απαντήσει στο ερώτημα «ποιος/ποια είναι ο ομορφότερος/η, καλύτερος/η, εξυπνότερος/η, ικανότερος/η:», με αποτέλεσμα να δημιουργούμε ένα κόσμο ανταγωνιστικό, εχθρικό, στον οποίο μάχεται ο ένας τον άλλο επιδιώκοντας να είναι το δικό του όνομα εκείνο που θα ακουστεί. Αντ’ αυτού, η ψυχοθεραπεία βοηθά να απαντήσει κάποιος/α στο ερώτημα «πώς μπορώ να αναγνωρίσω τη δική μου μοναδική ομορφιά, αξιοσύνη, καλοσύνη, ικανότητα, ευφυία και να συνδεθώ με τους άλλους μέσω αυτών;» Όταν αναγνωρίσει κάποιος το δικό του νόημα για τη ζωή, αλλά και το προσωπικό μεγαλείο της ύπαρξής του, μπορεί να τη μοιραστεί με τους άλλους και να την απολαύσει αληθινά.
Πιστεύω ότι υπάρχει νόημα σε κάθε κρίση που βιώνουμε, είτε σε προσωπικό είτε σε συλλογικό επίπεδο. Το νόημα που αναγνωρίζω είναι ότι κάθε κρίση μας βοηθά να σταθούμε και να αναγνωρίσουμε τι δεν θέλουμε να αφήσουμε, τι αρνιόμαστε να αλλάξουμε ώστε να προχωρήσουμε μπροστά. Η ζωή δεν έχει αδιέξοδα. Εμείς τα δημιουργούμε με τον τρόπο που την ερμηνεύουμε. Η ζωή έχει εξ ορισμού ροή και είναι αλλαγή. Η φύση μάς το διδάσκει αυτό. Τίποτα δεν παραμένει το ίδιο. Όλα αλλάζουν. Οι άνθρωποι όμως φοβόμαστε την αλλαγή και συχνά αντιστεκόμαστε σε αυτή με κάθε κόστος. Αρνούμαστε να αφήσουμε τις συνήθειες, τις πεποιθήσεις μας, οτιδήποτε θεωρούμε οικείο και υπό έλεγχο, προσκολλώμαστε σε αυτά και δημιουργούμε στη ζωή μας κλυδωνισμούς. Εάν εμπιστευτούμε περισσότερο τον εαυτό μας και τη ζωή, εάν ρισκάρουμε να αλλάξουμε οτιδήποτε αναγνωρίζουμε ότι πλέον δεν υπηρετεί την ευημερία τη δική μας αλλά ούτε των άλλων, θα έχουμε αξιοποιήσει την κρίση προς όφελός μας.
*το βιβλίο της Αναστασίας Κλαδευτήρα Τα δύσκολα να τα κοιτάς στα μάτια είναι ένα χρήσιμο και επίκαιρο εργαλείο για την προσωπική βελτίωση, τη γνώση του εαυτού μας και την επίτευξη της ευτυχίας